Otogar Gecesi Bir Çılgın

-insan giderken mi fazla fazla buz keser
dönerken mi

dönmeye kaçımız cesur-

elleriyle örtüyor kara kara bulutlar
yazmaya kıyamadığım göğün
ölgün satır aralarını

güneş yüzünü çoktan eğmiş yere
ağzında bir ot parçası
tutturmuş yılgınlık türküsü gibi
gece
gece
ille gece

bu gecelerde değil mi
dolanır yılan balıkları
kentin göz bebeklerinde
ve değil mi
çokluca ayrılıkların
meşhur intihar ozanıdır gece

dar vakitlerden kurtulup geniş geniş
gitme çabası yapışır adamın yakasına
dönmeyeceğini
bile bile
dönemeyeceğini
bile bile

kent yanılgısı
dışarıdan dev gökdelen
delmek göğü bir işmiş gibi
içeriden
yangın çıkışssız gecekondu

bak bir menekşe boğuluyor aşırı kavuşamama havasından

böyle bir otogar gecesinde üstün bir çılgın
ayağına takılan gitmeler
dönüp duruyor

burnuna gelen seyyar köfte kokusuna mı
yoksa
kaybettiğini bulma umuduna mı bilmem
iki üç saattir boş boş şakakları kanıyor

tek bavul
tek yön
salt gidiş
salt gidiş

sen hiç gidenin döndüğünü gördün mü