Rüzgar'ın Peri Masalı
Patlamış bir nefes borusu,
tavandaki örümceğin aklıma doğru ördüğü intihar ağı,
Ve hastalıklı bedenimin çıplak hanesine
tecavüz eden ölgün ay ışığı;
Nihayet beni hatırlayabildin sevgilim!
Yaralarıma yama yaptığın öpücükler sökülüyor kumaşımdan;
Bana, benden daha yabancısın artık.
Gece yapışkan bir sıvı şimdilerde;
Günlerin ince sabahlığından çıkmıyor hiç lekesi.
Ne gündüzü geceden ayırt edebiliyorum
ne de gündüzden geceyi!
Sensizlik ve öldüren yalnızlıkların aynı şey olduğunu
hiç anlayamayacağım gibi.
Gidiyorsun;
Giderken vücudumda sana dair tüm izleri kendinle götürmek istiyorsun; ama,
Dokunma,
İzlerin bir zamanlar yaşadığıma dair tek delilim!
Dokunma; göğsümün sol yanağında kalsın ki;
Bir zemheri günü kaybolursam şayet,
Kar üstünde kendi izini sürersin.
Kimi zaman bir yabancının diline varmaya çalışan,
şişenin dibindeki son damla;
Kimi zaman üzerine spermle ölü ceninler çizilen bir tuvalim.
Bana, senden daha yabancıyım artık.
Ruh bedeni terk edince ölüm koyarlar ismini;
Sen beni terk ettiğinde, koyamadılar bile bunun ismini!
Ve daha az umrumda artık çıkarsız tebessümleriyle çocuklar,
Hayatlarına devam ediyor onlar,
senin gidişinden bihaber.
Ben intiharlarıma başladım;
senin gelmeyeceğinden haberdar!
Bir zaman önce dudaklarım dudaklarından hamile kalmıştı;
Şimdi hakkında konuştuğum her şey senin adın;
Üflediğim her mızıka sevişmelerimizi taşırıyor deliklerinden.
Durmaksızın akıyor hatıraların suyu;
Bir deniz ülkesi kurabilirim şimdi seni anımsatan her şeyden!
Cankurtaran filikalar senin olsun,
Boğulabilirim buracıkta;
sende aslında,
düşerek yine senden.
Ben peri masallarına inanırdım, sen ise hayata;
Mutlu son, sana göre birbirinden farklı kadınların yatağındaydı oysa!
Beni öpüp uyandırmanla bitecek masal
Nihayet son buldu gidişinle, sonsuz bir uykuda kalışımla.
Ben sana gerçekten âşıktım;
Sen ise yalnızca, peri masallarında.
bir terk ediliş daha,karabasnlarda ölüm uykusu gibi ne vazgeçebilirsin yardan nede bi haber gönül aşksız ölen candan
çok acı çekilmiş bir hayatın yansıması gibiydi şiir
paylaşım için teşekkürler saygılar
â??'Ruh bedeni terk edince ölüm koyarlar ismini; Sen beni terk ettiğinde, koyamadılar bile bunun ismini! Ve daha az umrumda artık çıkarsız tebessümleriyle çocuklar''ilk iki dize de hafif bir kırılganlık var hayata-bize- dair.Ölüm, denen o gizi bile çok görmüşüz şairden çünkü.Arkaya dönüp dönüp defalarca bakmak arzusunda bulunduğum bir yer tam olarak.Doymadım doyamadım okumaktan inanın.Bazen anlatmak istersiniz bazı şeyleri,ama eksik olarak duygularınızı ifade etmekten korktuğunuzdan, onu öylece bırakmak istersiniz,büyüsü bozulur diye.'işte öyle bir şey'.. Ve final; Gerçek ile masal arasındaki o ince bağı, öyle güzel,öyle güzel dile dökmüş ki,bıraksalar kendimi bağlamak, onun karşısında demlenmek isterdim... Hande Karataş,bu gece tam orta yerimden vurdunuz,susturdunuz.. Şair demiş ya; â??'Anlatsam inanmazlar masal derler Masala inanmazlar, masalı yalnızca dinlerler. Sanki hakikati bilirmiş gibi, sanki hakikatin sırrına ermiş gibi, masala inanmayan gerçeğe inanır mı?'' Soruyorum; Masal mı,Gerçek mi? Ve Hakikat nerede...
Unutulan bir sevgili ve hatırlanan bir sevgili.Kimdi diyorum,susuyorlar,gelen kimdi anlatıyorlar;oysa anlatılan, hatırlayan da aynı masalın kahramanları.Bilen kimdi? Hiç kimse,inanmıyorlardı böyle bir aşka.Masal diyorlardı çünkü. Şiir, öyle bir girişle başlamış ki,aslında bu yolun nereye varacağını kestirebiliyorsun,ama her şeye rağmen giriyorsun o bahçeye,seni ne tür sürprizler bekliyor hepsinden bihaber hem de. â??Nihayet beni hatırlayabildin sevgilim!' işte, şiirin kriptogramı(şifreyle yazılmış metin) burada,bu dizede-sanırım-.Masal dedik ya inanıp,inanmamak size kalmış, bu yabancı şehirde kaybolan iki aşığın imkansız sevgileri gibi.. â??'Yaralarıma yama yaptığın öpücükler sökülüyor kumaşımdan; Bana, benden daha yabancısın artık. Gece yapışkan bir sıvı şimdilerde; Günlerin ince sabahlığından çıkmıyor hiç lekesi.''Kumaşı, tene benzetmek ve bunu zamana dokundurmak,mükemmel bir ifade.Ve daha nice edebi sanatlar,bize sesleniyorlar.Ben sen de bütün aşklarımı temize çektim,der misali,sayıklamış bizim şair.Bu bölümün fevkinden haz alarak geçiyorum kırmızı ışıklı caddeden karşıdan karşıya...
Ölü sözler taşımaya başladım şu an, bu şiiri kan ter içerisinde okurken ve, karanlığın dibine inerken gözlerim ufak bir gün ışığına dair tepki vermeye başladı, kelamlar, dizeler, isyanın en uç noktası ve anlatım özgünlüğün yanı sıra, inanılmaz güçlü özellikle ikinci bölüm, neredeyse sonunu getiremeyecektim zira katıksız acı ile yoğunlaşan ayrılık şiirleri güç yazılır, güç hissettirilir, iliklerime dek hissettim, avazım çıktığı kadar bağırmak geldi içimden aynanın karşısına geçip, kime? neye? fark eder mi? gücüm yoktu, harfler katletti benim, ama senin ve kaleminin gücü var Hande hem de, hiç bitmeyecek gibi, günün şiiri olmaya adaylarımdan, bir orta çağ savruluşu gibiydi... Tebrik ve teşekkürlerimle şaire...
Elem dokunmuş ayın gölegesine Bir peri cıkagelmiş aşkın zemherisine Güvercinleri vurmuşlar su gölgesinde Sen vurulma Karaca Bir masal sillesinde
.......Tenhadan birinden
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍