Şair Olacaksan Öğrenmen Gerek...

Mademki şairim dersin kardeşim
Bastığın toprağı öpmeden geçme!
Küçücük bir rehber şu dediklerim
Kulağını aç da duymadan geçme!

Bilmiyorsan eğer aç kitap oku...
Bir yöne basmasın kantarın topu
Elinde tuttuğun sihirli oku
İnsanın kalbine takmadan geçme!

Ulu bir çınarmış çöl ortasında
Kılavuz olurmuş umutsuzlara
Kalkıp da gidersen eğer Konya'ya
Yüce Mevlana'yı görmeden geçme!

Âşık Veysel ise bir kırık sazmış
Türküler okumuş, şiirler yazmış
Toprağın bağrını eliyle kazmış
Sivas'ta gülünü dermeden geçme!

Fark etmez ne dilin, ne rengin ona
Müslüman ol! Demiş tüm insanlığa
Eğer bulunursan Arabistan'da
Zem Zem'den bir yudum içmeden geçme!

Eserleri ile halen yaşayan
Bazen öğüt veren, bazen taşlayan
Türkülerimize bir ahenk katan
Pir Sultan Abdal'ı anmadan geçme!

Kanıyla destanlar yazmış tarihe
Şehit düşüp kalmış Çanakkale'de
Eğer o tarafa yolun düşerse
O mezar taşını öpmeden geçme!

Her kim, ne söylerse, söylesin ona
Saygı duymak lazım öyle insana
Rusya'da yatsa da Hikmet Nazım'a
Allah için selam salmadan geçme!

Kimse bulamamış herkes arıyor
Bilmeyen çulsuz bir derviş sanıyor
O koca Yunus'u dünya tanıyor
Gönlünde izini bulmadan geçme!

O asil insana hayran bu ülke
İmzasını atmış Cumhuriyete
Türk'ün kalbinde ki Anıt Tepede
ATATÜRK'E saygı durmadan geçme!

Önce geçmişini, soyunu tanı
Sakın hor görme kendi atanı
Dünyaya duyuran Türk'ün adını
Sultanlara dua etmeden geçme!

İşte bunlar senin mihenk taşların
Temele koyarsan yıkılmaz yapın
Üstünü kendin ör gönüldür harcın
Böyle bir eseri yapmadan geçme!

Kalemde saklıdır şairin sırrı
Bülbüle çevirir kara taşları
Diliyle mest eder tüm insanları
Ders alınacak söz etmeden geçme!

Şair olacaksan öğren bunları
Mutlak seveceksin bütün kulları
Örnek al kendine bal arısını
Bu güllerden zerre tatmadan geçme!

Birkaç örnek sana bu saydıklarım
Her çiçekten al da tatlansın balın
Bende senin gibi aynı yoldayım
Bana da bir ışık tutmadan geçme!


(08.11.1993- İSTANBUL) (efsane)