Şerefine Çal Ömrümün

Bana iç sesli şarkımı söyle!
Yıllar öncesinden yağmur,
Ley ley ley sessizliğinde..

Ömrümü incittim,
Günle gecenin dansı ne hazin şimdi bak!
Suçluyuz mevsimlere,
Şerefine içilen hazan,
Zaman ek'imden kırk geçmiş be ustam.

Görkemli melodiler iniyor gökyüzünden,
Sesimin duvarlarına kadar,
Sustum.
En vurgun,
En derin.

Bildiğim su gibi su olsun.
Yürüyüşüm yağmurlu,
İçimde bir tarapapam...
Duyulmadı,
Duyulmaz be ustam!

Keman;
Ah benim ağlayışlı dostum,
Hüzün sesin arşe'den reçineli,
Hep sana döndüğümde solo,
Sil porteyi,
Sol'um yoktan hükümsüz benim.

Yazısız, sözsüz ve vakur,
Ömrümü çalan orkestra;
Şerefine çal ömrümün şimdi!

Gökyüzünün alın teri düşüyor ellerime,
Masam zaman dolu,
Saçlarımda şimşekler..

Doğmuşum bir akşamüstü geçmişte,
Yıldırımlar takınmış gökkuşağım.

Yolum kızıl kıyamet,
Yönüm cehennem,
Değmeden geçtiğim gençliğim;

La la sol fa
La la sol fa

Kırk anahtarlı notalar,
Hala kırılgan,
Hala bir sen bekler.
İhtimali bilmezsin!

Hiç kemanım olmadı benim.
Tellerden yılgın,
Ateşten pena,
Kül bir melodiye çalındım.

Kısacası;
Aşk toprak ve su,
Seviyorum demişliğim var bir kez,
Tanrıya söz vermiş maviliğim,
Bu yüzden yağmurum ben.

Şiirler açmış evvelce kavimlerim,
Simin geceler dolusu ay,
Yere düşen besteyi ben say!
Sen yine çal kopuzu.
Ömrüm uzaklaşırken us'tan,
Türküler yaktım yağmurla ustam...