Sevmek İyisi

kadınca yazıyorum
hiç zorlanmadan
ve hiç bir güzelliğe sığınmadan
hoş ne önemi var cinsiyetin
mesele şahsiyet değil mi?


evrenin dilini çözmeye çalıştım olmadı
cidden sövmek ayıp
sevdim olmadı
ve sadece
sevmeyi yaratanı sevdim işte ağırlığınca hüzün
hüzne rağmen fethediyor yaşam
yaşamak ağırlığınca sanat ve onca serüven
yarına çıkmaya kimin garantisi var ki
galiba sevmek iyisi
içinde hapis olacağım bir cümle
-masada yarım bırakılmış bir bardak çay gibi
bekledikçe soğuyorum yaşamaktan-
evrenin ilahi satırlarına baktım da evet sevmek iyi olanı
nasıl sevdim
kadınca evlat büyüttüm ilahi sevmek bu
bu nasıl bir hüzün
bu nasıl kaygı
bu ne çiğnenmişlik
bu nasıl bir kahroluş
bu delirircesine bir ümit
bu kavurucu sıcağı
cayıır cayır sonu olmazlığı anneler tanır
tutuşurken sönmek bu olsa gerek
hele hele seni
bi hışımla kukla saymışsa insanlığın düşmanı
anlayamazsın
duygu tüccarlığından anlamaz o' kadın
galiba bu sebepten sevmek iyisi
şu lanet olası tütünü de seviyorum
yaktığım her bir tütün körpe ömrüm
beni içiyorum beni
boğulurcasına...
evrenin vicdanı yok bu kesin
işte şu dakika ruhumu kaybettim adım hüzün


evren sevmek iyisi diyor san ki
iyisi derken saati yine hiç ettim
bir şiir anlatamaz aslında bir ömrün yenmişliğini
gelmişini
geçmişini
bu soytarı satırları kadınca kendime yazdım
galiba sevmek iyisi
kulağı olsa duysa evren
işte sevdim tüm çirkinliklerini
bir güzellik yap
incitme can damarımı desem
tabii gülümsüyorum yine
benim gülümsememle aydınlanırmış güneş
yalancılar sizi önemsiyorum
işittiğim her söz yalan olsa ne fark eder
evrenin elinde ip ve ne güzel yenilgi
sevmek iyisi
sözün bittiği an
daha iyi sevmek
yeniden sevmek iyisi...