Şevval/den Önce

Ay/fer' ini tüketse de gecenin en zift karasında
Sakın değmesin keyfine hiçbir keder hiçbir elem

Gökkube' den yaprak dökümüne uğrasa da yıldızlar
Kör bir kuyuda dibe vursa da kurtuluş hayallerin

Ve uzanıp ta tutamasan o buz mavi umutları yar
Senli zamanlarım senli rüyalarda kaldı desen de

Bil ki sevgili ölüm olur ayrılığın diğer ismi

Bekle beni Şevvalden önce
Libassız bir mum ışığı olur yine aydınlatırım seni



Yine göklere sarmal o nevroz ateşlerinde bedenim. Yanmalardayım, tenim üryan. Her yan kül, her yan duman.
Hazar'ın bana aç, deli mavisindeyim kulaçlarım sensizliğe...
Acılar çekiyorum ardın sıra hiç tüketemediğim. Adına mihrim dediğim acılar.
Sen sevgili nasıl da nazlandırırdın, nasıl da kıyamazdın.Bir an solsa yüzüm dünyaları yıkardın.
Ya ben yanında bile olamadım,saçlarımın tellerini yolar gibi yolup canımdan sana can katamadım.Şimdi nafile dövünmelerdeyim amma değişir miydi ki kader denen bu haset yazgı / kem yazgı


-Olaki gelseydim / gelmeliydim Şevval/den önce.
.