Sokak Kedileri
Bilmem ki neden unuttuk sizleri
İnsandık biz ve zekâmız vardı oysa
Ama nankörlüğe kurban edip göremedik
Kendi nankör yüreklerimizi...
Her geçen gün artar sayıları bende
Bakmaya çalışırım gücümün yettiğince
Ver her gün doğumunda kapının eşiğinde
Sarılırlar ayaklarıma tüm güzellikleriyle
Oturup anlatırım dinlerler derdimi
Ne kadar acil olsa da işim bırakamam ki
Sevmeden geçemedim daha bir gün o pamuk tüylerini
Açtır onların bazen mideleri
Sevgi ister bezende o yumuşacık bedenleri
Bir lokma ekmek versekte tanırlar artık bizi
Unutmazlar nankör değildir yürekleri
(Şiirimde emeği ve yardımı büyük olan Ali KOÇ'a sonsuz teşekkür ederim)
hıhım gayet güzel.. sevdim şiiri.. konuya baska acıdan bakmak gibi kediyle empati yapılır mı.. tek taraflı da olsa evet..
güzel..
mutlu kal
Beklentisiz bir sevda hayvanların ki.. İyi ki varlar yoksa yanlız yaşayan insanlar kiminle yoldaş olacaklar.. Tebrikler..
çok sade ve de şık bir şiir olmuş. Sanıyorum bu şiirde duygulanmamak "nankörlük" olur. Yüreğine ve kalemine sağlık.
Benim kedim de öldü yaklaşık 4 ay oldu odamın çoğunda resimleri var 😥Şuan bile gözyaşlarımı tutamıyorum :( ama bahçemde 15 den fazla kedim var onlarla gideriyorum özlemimi bende...
Pınarcığım....sağduyulu ve güzel şiirin için teşekkürler..Ondört yıl yaşadığım kedimi 2-3 ay önce kaybettim ve hala yaram acıyor..Sen benim Yol Hikayemdin şiirini onun için yazmıştım..fırsat bulursan oku....Şiirin öyle insancıl...ve yürekten olmuşki..yazmaya devam et..tebrikler...duygulu mımısraların için😭😭😭