Sokak Kedileri

Bilmem ki neden unuttuk sizleri
İnsandık biz ve zekâmız vardı oysa
Ama nankörlüğe kurban edip göremedik
Kendi nankör yüreklerimizi...


Her geçen gün artar sayıları bende
Bakmaya çalışırım gücümün yettiğince
Ver her gün doğumunda kapının eşiğinde
Sarılırlar ayaklarıma tüm güzellikleriyle
Oturup anlatırım dinlerler derdimi
Ne kadar acil olsa da işim bırakamam ki
Sevmeden geçemedim daha bir gün o pamuk tüylerini
Açtır onların bazen mideleri
Sevgi ister bezende o yumuşacık bedenleri
Bir lokma ekmek versekte tanırlar artık bizi
Unutmazlar nankör değildir yürekleri




(Şiirimde emeği ve yardımı büyük olan Ali KOÇ'a sonsuz teşekkür ederim)