Solan Çiçekler

Bir dağın ardında ağlayan çocuk,
Anadan ayrılmış kuzusu gibi,
Ovayı inletir körpecik sesi,
Kuranda yazılan suresi gibi.

Gel ağlama çocuk gel barışalım,
Silelim yaşları seller durulsun,
Bir töre uğruna cana kıyanlar,
Kıralım elleri kanlar durulsun.

Bir elinde silah basar nârayı,
Kitap bilmez eli, tutmaz parayı,
Kusur yoktur onda neylesin garip,
Hayatında bilmez ki Ankara'yı.

Oturmuş ağalar koltuk üstüne,
Ceylan derisinden rengi kırmızı,
Sanırız seçip de yolladığımız,
İşi gücü yoktur yönetir bizi.

Bir gün gelir elbet cehalet biter,
Silahın yerinde kumrular öter,
Milletin çektiği millete yeter,
Görün artık beyler, uyanın yeter.

Sözüm de meclisten dışarı değil,
Tam aksine tam da merkezinedir.
Gelin bir el vurun, cehalet bitsin,
Dağların ardında çiçekler açsın.

Solan çiçeklerin hepsi açmıştı,
Nice baharlara gebeydi onlar,
Cehalet yok etti, sildi süpürdü,
Gelin görün beyler burada vatan.




12.05.2009.Sarıyer.