Sonuçsuz Boşluklara...
/ ... /
Siniyorum her gece
Elimde sonurgu
Ne kadar ?son? varsa
O kadar ?uç?suz
Sendin son/uç
Son/uçta
Son/uç/suz
..........................................................................sonsuz/luğa
Açılan yalnızlık...
İnandığım gerçeği
Her inancı
Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı
Silip
Dolduruyorum
...........................B
................................o
......................................ş
.................................l
.............................u
........................k
...................l
..............a
........r
...ı
Son
Umut!
Sonuşmaz
Noktaların uzak yakınlaşması
Yaklaştıkça
Kalbini kırıyorum birilerinin
Kırgınlıklarımın üstüne denk
Üzdüm!
ama
Kaygısız...
?Sonurtu?
Alevlerde ?ateşsiz yanıyorum?...
Hayret (!)
İçimde kırıklarım ne çok birikti
Yaşanmışlar hassas yerlerimi
Çoktan eritti...
Önce sonumu silmeliyim
Hatırlamamak için ilki.
Birilerine daha taşıyamayacakları anlamları
yüklememek için vermeyeceğim içimi.
Kollarına koşulsuz atıldıklarım
Yollarına aşk koyduğum
Ve kollanmadıkça sevdalarım -acıyan yanlarım -
Hata kaldıramaz artık hayatım
Hep sildikçe büyüyor
Nedensiz
Boşluk
Boşaldıkça doluyor
İlk
ve
son
Bende tekti
Beklenti
Sonun sonu bitti...
...mi ?
Ha bu arada Fatihimi unuttuk yav onsuz olmaz valla :):):)
ebru abisi... yavaş yavaş moda giriyorum bak :) güldüren şiir yakındır :)
"Sonun sonu bitti... ...mi ?" 😙 her son yeni bir başlangıç galiba. sorun, sona gelebilmek, silebilmek ilki. kutluyorum, düşünceden düşen düşlerinizi. 👍
Zamanın silemediği çok fazla şey var..
Bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor.
Kendime gittiğini söylemek için çok uğraştım, Ama hala benimle olmana rağmen Baştan beri yalnızım.. Bizi ta başından kendi gözyaşlarımızla ıslatanları elimizin tersiyle itiyor, bütün gitmesi gerekenlerin gitmesini dilemiyor ama eğer gideceklerese de insanlık var oldukça var olacak olan bir HOŞÇAKAL sonatı ile..
İşte bu hoşçakal en güzeli abi biz intihar intihar diyoruzda boşa demiyoruz.. :):):)
En K.İ den hemde.. :):):)
Ve böğürüyoruz yaralı bir hayvan gibi...
Hiçbir zaman usanmadık ancak, hiçbir gök renginin daha güzel olduğunu kabul edemedik gökyüzünün gerdanlığındaki mavi ve kırmızının ortaklığından. Üzerine gözyaşı damlayan mor'a tapınamadık belki ama hamurun ana tanrıçasına (Aşk) secde ederek ve bütün kadın kokularını ezberleyerek zihnimizde çokça gözyaşı döktük kırmızıya ve maviye.
Acaba şairin dediğini biz de söylememiz gerekenlere, yani bizde olmaması gereken hAyAtlara haykırmalımıydık! Burada, çocukça korkularım tarafından bastırılmış halde bulunmaktan çok yoruldum Ve Bu acı fazla gerçek!