Temmuz

Su ve kimya nefes nefese koşuyorlar

Yanıyor bir şehrin kalbi

Bağır bağır bağırıyor şair

Pencereler karanlık

İsten bir kalp çizilmiş duvara

Isınan can ağrısı yükselirmiş göğe

Bir basamakta titriyor gölgem

Hasret’in türküsü

Behçet’in ellerinde eriyor

Çimen ezgisi gözyaşı deresine karışmış

Sen buna

Temmuz de

Ben

Yandık,kül olduk diyeyim

Günlerin ardı

Teşrini zaman evveline denk geliyordu

Sanki bir mobilya ustasının milimetre hesabıyla yapılmış

O balondan yatağa yatırdılar beni

Düşlerimde kan kusan insanları gördüm

Bir de

Anne sızısını

Bir de

Minik elleri ile yürümeye çalışan o güleç yüzlü çocukları

Yetimi kaldı uzunca hayatın umut tutan sineleri

Aramızda duvar vardı sadece

Ve sadece

Direnç saatinde yarını konuşurduk

Yarın güne yenildi

Öldü Hüseyin

Resul oğlu İsmet gitti hoşçakal demeden

Tehir edilmiş öykünün

adını

Takvim yaprağına not düştü şair

Sen buna

Temmuz de

Ben

Öldüler,gül oldular diyeyim

Kırk kez yıkamış beni

Kürdün gelini

Emoş babaannem

Ve kucağında demlemiş

Harput soğunu

O iklimin paydaşı olmaktı yaşamak

Nabzım antik bir saat kulesinin çanı gibi

Kimi zaman sabahlıyorum

Ruhum yenik bir gece kuşu

Akrebin zehrine inat

Sarışın bir voltanın sonunda

Kehribar taş oluyor harfler

Yazıyorum

Karalıyorum

Cıvanın hükmü yeniyor termometreyi

Buzul bir kalıt kalıyor geriye

Sen buna

Temmuz de

Ben

Ayrık,güleç bir cümle diyeyim...

Not:Bu şiir Temmuz’da kaybettiklerimiz için yazılmıştır.

Sivas /Madımak’da; eli kanlı yobaz faşist katillerce yakılan,arkadaşım Hasret Gültekin,Anadolu aydınları ve babamın hatırasına saygıyla…