Tenim/izin Sökükleri

gece
sokulurken güneşin koynuna
inerken dağların tepesinden
varlığınla yok eylediğim aklım
ve
öldüremediğim anılarım
savrulurken rüzgarın eteklerinde
söylemler diziyorum aşk üstüne
saatin yokluğunu geçtiği



her bahar geri dönen
kırlangıçları düşlüyorum
kanatlarında ki umutlu gülüşleri
koparırken hasretleri
bağrımızdan
gökyüzünü ters çeviriyorum seninle
yıldızlar yol göstersin diye


hadi dön gel artık


eskimiş ne varsa
silelim birer birer
ki inelim d/ipsiz kuyulara
dolunay deniz olsun
ikimiz dalga
gök kuşağı köprüsünde buluşalım
çocuklar gibi el ele tutuşarak
bağıralım yeryüzüne
ve bizim masalımız
mutlu bitsin ne olur
iki ak güvercin uçuralım
birisi yarınlara

ve...

şehir küçüldükçe
b/iz büyüyelim sevgili
tamamlanmamış düşlerim/izle
dikilsin yeter
tenim/izin sökükleri


ağustos/2013/İzmir