Uçan Dülger Balığı Yüzen Tuana

__
Mavi'yi ikna ettim,
Haber vermeden gitmeyecek uçuruma.
__

Sıvazlıyor yüzümü bak güneş,
Buz misali bakışları var,
Yakınımda;
Bir misinanın günahı kadar,
Uzağımda;
Bir yarasa öpüşünün zehri kadar.

Bilir misin sanılanın aksine,
Güneş dikdörtgendir ...

Soluk soluğa camlara basıyorum,
İstanbul tüm o yitikliği ile peşimde,
Ya Galata'dan atacak aşağıya beni,
Ki o zaman asfaltta yukarı tükürür,
Yahut Beyoğlu'na vurdurur beni,
Ki o zaman da,
Siren seslerinden ağıdımı yaktırır.

Bilir misin sanılanın aksine,
İstanbul dar çerçeveli bir portredir...

Uyaklı toplu iğne ile asılır bir şiir,
Yamalar içinde ceketime,
Kırılır tebessümler her bir harfte,
Hiroşima'dan son anda kurtulan kalem,
Yanmaktan kurtulamaz.

Bilir misin sanılanın aksine,
Şiir şairini yazar...

Parçalanıyor bulutlar baş köşemde,
Çehresiz yağmurlar el ele tutuşuyor,
Dülger balığı süzülüyor havada,
Önce sevdaya pike yapıp,
Oturuyor gözlerimin ta içine.

Bilir misin sanılanın aksine,
Dülger balığı uçar...

Su ağzıma doluyor böyle masmavi,
Dilim lal olup eğiliyor önünde,
On dalga boyu hüzün kalbe iniyor,
Ve bir tuana doluyor bedenime,
O enginliğin arasında seçebiliyorum.

Bilir misin sanılanın aksine,
Tuana yüzer...

Tasalanma ben de bilmezdim,
Seni tanımadan önce...//

Yüzerken tuana,dülger balığına çıkıp,
Şairini yazan bir şiirle sabahlarken,
İstanbul'u güneşte yakmışlar,
Tüm o sokakları ve ben içinde.