Uçurum Düşlerim/ Saatlerim

Deprem oluyor sandım
Uykumun sallanan beşiğinden sana uyandım
Tepeden tırnağa sen koktun -yavrucuğum-...
Dokundum
Yüzüm sen
Dokundum
Gözüm sen...
Çocuktan beter ağlamalarım, hüznüm sen
Sen
Varlığım
Kahretsin sen yokluğumda hasret kesti yüreğimi dilim dilim
-Uyuyor musun?...Yavrucuğum-
Baktığım cam buğulu, çorak yüreğim...
Ve şimdi
Mağosa'yı getirdi göz perdelerim -gördüm- uyuyorsun meleğim...
Ama...Neden endişeliyim?..
Uykudayken elalem hep ama hep ben sana bekçiyim
Ah ayrılık !!! iğrençsin...
Ne mesnetsiz bir şeysin
Mendabur, yüreğime ikiz gibi iliştin
Beyin duvarlarımı felç ettin.. Ah çok fersizim
İşte şimdi benim...

-Allah'ına kadar şair olmak isterim- !!!
Ve dünü resmetsin paronayak düşlerim
Satır satır yazsın cümleler kelepçeli ellerimizi gözbebeğimde ki gözlerini
Yanımdayken bile sana olan özlemi mi sayfa sayfa seni şiir gibi yazmak isterim
Benzersizim
Ne bileyim işte dağ gibi sana olan sevgim
-Özlüyorum anneciğim-

Biliyor musun?
Sen hiç büyümedin
Hala benim minicik bebeğimsin...
Peki ama neden böyleyim?...
Hala neden görmez kör olası gözlerim neden hala seni çocuk bilir yüreğim
Gururum, şanım,şerefim..

Yoksa;
Annelikten midir bu -şaşkın ördek- hallerim..
Oysa
Hayat bahçemizdi bizim anneden de öte birşeydim
Nefesini her daim nefesimde hissettiğim
Şimdi bende büyümeyen bir çocuk bırakıp, büyüdün gittin
Bilsen nasıl küçüğüm...
Küçücüğüm....

...



Emanetim...
Korusun seni yüce bildiğim..
Korusun meleklerin...