Vurdular Şiiri

Doktor’a;

Pencereleri uyutan gecenin ardından

Bir salkım dalında

Gözlerini kapayıp karanlığa bakmaktı aşk

Gök ölüm kokuyor

Ezbersiz günün ne

Doğuracağını bilmediğim bir Şafak vakti vurdular şiirimi

Dursun diye kalbim

Vurdular bir şiiri

Şiirde ölmekti aşk

Al bir mendille sildiler kanayan

Düşlerimi

Çocuk-yaşam

Şiir-kayıp liman

Satır satır vurdular sayfayı

Satıra düşmekti aşk

Ege'de bir sandal battı

D

a

l

d

I

m

Denize

Ege'de tuz oranı

Yetmişi geçmişti

Kaldırabilirdi fiziğin ağırlığını

Kurtarırım biliyordum

Bu buzul soğuğun nefesinden

On yaşında kız çocuğunu

Gülüşünü kurdelesine yama etmiş

Elleri küçük

Kaşları kara

Gözleri kehribar sıkması

Gül yüzlü’nün

Dizine yasladım başımı

Ağırlık unutmuştu suyun sesini

Suyun derdi vardı

Çürümekti o çocuğun tuzlu gözlerinde aşk

Kriminal raporların çetelesini tutuyor

Beyaz önlüklü maskeli doktor

Kalp ritmine denk gelmiyor

Stetoskop dinletisi

Ciğer ağır yaralı

Gözler savruk Temmuz takvim yaprağı

Gür ve serin sesi ile

Saymaya başladı pencereden

A-Sarmaşık

B-Tan vakti

C-Deniz

D-Mısralar

E-Hiçbiri

Hoyrat bir boşluk

-Canları ayırın-

dedi

Çocuk

Şiir

Yaldızlı gülücük

Limanın sessizliğinde

Ölüme inat

yıldızları vurmaktı aşk...

Not: Bu şiir;tedavi sürecimde beni inatla yaşama bağlayan doktorum ve pandemi koşullarında,hayatını kaybeden ve hala emekleri ile sağlık katan tüm sağlık emekçilerine ithaf edilmiştir.