Vurgun

Yokuşun başında

Turuncu güneşe dönmüş yüzünü hayalim

Kazablanka’da direnişçi gülüşü

İngrid Bergman bakışına vurgun

Şiire kardeş olmuş

Şiirim

Yarım kalmış bir ezgi şimdi

Güne dair aldığım notlar

Aşkın ve kavganın en yalın biçimi oluyor umut

Kırkikindi zamanı güleç bir çocuğun avucuna karışır

Sislerin ardına sakladığım

Şiirim

Gece bekleyişlerinde

Rengini senden alan mürekkep

Sanki müebbet yemiş tutsağın

Satır satır

Sinesinde sakladığı gülüşe

Kederi eklemesiydi

Şiirim

Kaç kez kendimden ırak

Düzce yalnızlığı iliştirdim korkuma

Sözcük

Nedensiz eylemdir bu iklimde

İklim

Yeşil tadındaydı

Tadı yörük kadının ellerinde

Tuzlu ayran olmuştu

“No pasaran” deyip

Son satır heyecanıma yenildi

Şiirim