Yalnızlık Sonum Olmasın
Acının zehri dolaşır damarlarımda.
Mürekkep yerine kan dolu kalemim.
Yine de
Çiçekler açmasını isterim
Yaralı yüreğimin.
Bir bahçe gelir gözlerimin önüne;
Renkleri, kokuları özlerim de
Katlanamam artık dikenlere.
Ormanda bir ağacım,
Kurudu kuruyacak.
Nereye gitti onca kuş,
Ş a ş a r ı m .
Yıllardır
Ezberlediğim yörüngemi ararken,
Belki de boşa dönerim.
Yalnızlık sonum olsun istemem;
Olursa, başa dönerim...
yaralıdır yürek,her daim yazarsın,
döner dünya ,akar gider zaman,o ormanda koca bir çınardır şair,
ne rüzgarlar ,ne fırtınalar görür,
yaza şair,
şairin şiiri sarmalar bu ruhu
sevgiyle kalın hocam...
Kerhen hüzünlenmekle de karşılaşmak varmış. İsteseniz de yalnız kal(a)mayacaklardan birisiniz. Şen ve esen kalın Nebile Hanım. Bu vesileyle herkese teşekkür ediyorum.
sonumu düşündüm birden....😙
hocam, güne sizle başlayayım dedim ama hüzünlendim....
selam sevgi ve saygılarımı bırakıyorum sayfanıza👍👍👍👍
Herkes her şeyi söyler şiirde, herkes her konuyu işler ama herkes her duyguyu şiirleştiremez işte...
Çok güzeldi Abidin Bey..Tebriklerimle...
Düşündürdü...
Bir buğulu yalnızlık içinde olsada gideceği yolu kendi çizmek istiyor umutla..
Ömrümüzün seyir defteri yazılmış silip başa dönmek elimizde olsa keşke...
Nereye gitti onca kuş?
Göç etmiştir çiçekli ağaçlara🙂
Çok duygusaldı...
Kutlarım..