Yâren

Denizden çıkardı aşk gözlerini
Sesin martıların damağından,
Ellerin papatyaların baharından.


Gülüşünü gülden almışsın
Hediye vermiş sana gündüz
Bir elini semaya diğerini geceye daldırmışsın

Yazdan kalmış, eteklerinin diplerinde
Efil efil sevda semaileri
Kısık sedalar duyurmuşsun
Minarelerin değdiği pamuk yastıklara
Gümüş tepsiler içinde
Gönlünün rengârenk çiçekleri

Cihan sana bir kez daha doğmuş
Şehrinden arta kalan güneşten
Sadece saçların yanmış
Göğün incecik kızıl teninden

Sümbüller bahçelerinde anlatmış seni
Leylaklar tutsağın olmuş
Her muhabbette güzelliğin
Aşıklara dert olmuş.

Teninin saraylarında ağırlanıyor
Tırnağının ucundan kopup gelen edan
Ayrılmadan güneş geceden
Yıldızlar sana selam veriyor.

Ayaklarına cennet seriliyor

Bir çocuk doğuyor dünyana
Yarınlarından kalan
Bir de âşık oluyor.