Yaşamak Çok Güzel

Karanlık gecelerde sabahı beklerken,
Aslında gündüzü arardım ben,
Her gecenin bir sabahı,
Sabahların da akşamları varmış meğer,
Yaşadım, öğrendim.

Geceler dert ortağım oldu,
Karanlıklara haykırdım,
Ağladığım da oldu.
Gözyaşlarım görünmedi çoğu kez,
Utanmadım kimselerden.
Sol yanım harabe,
Nice umutlarım kuş olup gittiler.

Olmuyor demiştim,
Mutluluk ta bana yakışmıyor,
Küsmüştüm.

Bir gece sabahı bekledim,
Kızgın, öfkeli,
Doğacak güneşe kafa tutacaktım.
Ya adam gibi doğ, ya da,
Ne bileyim işte,
Nasıl istersen, öyle!
Dağların ardından tam çıkacakken,
Uzattım elimi batırmaya, gerisin geri,
Yandım, yaktı beni öfkesi.
?Ben seni ısıtmaya, aydınlatmaya doğarken,
Sen beni gerisin geri ha?,

?Nankör,
Ahmak,
Akılsız? dedi.
?Sanki bir daha mı geleceksin dünyaya,
İstesen de ısıtamayacağım seni,
Bil değerimi?.

Artık,
Küs değilim hayata,
Boşaldığı gibi doluyor,
Kuş olup giden umutlarımın yeri.
Doğsun yeter ki güneş,
Aydınlatsın,
Isıtsın.
Artık,
Değerini biliyorum.

29.08.2009.İstanbul