Yokuş Yukarı

Güneşin tüllerini üzerinden her atışında,
Denizin üzerinde gezinir dururken,
Başı boş,
Sürrealizm ile realizm arası,
Etrafı sisli cam gözlerden bakardım.

--

Ve hep o büyülü güzelliğin ortasında,
Kendisini Dali'nin fırçasına yakıştıramayan,
Eğri kelimeli,büğrü tümceli,
Bir adam vardı.

--

Ki o adam kum tanelerine basa basa hep,
Yokuş yukarı çıkardı.

--

Elinde dumanı meçhul bir nefes,
Taze bir sigara olurdu,
Her güz yaprağı intiharında,
Nikotin daha bir gençleşirken,
Yaşlanır dururdu adam.

--

En nihayetinde bir an geldi,
Nefes kaydı,
Sönük parmaklar arasından,
Adam,
Yokuş yukarı,
Daha yukarı...

Daha yukarı çıktı,
İmrendi
/Bulutlara.