Yokuş Yukarı
Güneşin tüllerini üzerinden her atışında,
Denizin üzerinde gezinir dururken,
Başı boş,
Sürrealizm ile realizm arası,
Etrafı sisli cam gözlerden bakardım.
--
Ve hep o büyülü güzelliğin ortasında,
Kendisini Dali'nin fırçasına yakıştıramayan,
Eğri kelimeli,büğrü tümceli,
Bir adam vardı.
--
Ki o adam kum tanelerine basa basa hep,
Yokuş yukarı çıkardı.
--
Elinde dumanı meçhul bir nefes,
Taze bir sigara olurdu,
Her güz yaprağı intiharında,
Nikotin daha bir gençleşirken,
Yaşlanır dururdu adam.
--
En nihayetinde bir an geldi,
Nefes kaydı,
Sönük parmaklar arasından,
Adam,
Yokuş yukarı,
Daha yukarı...
Daha yukarı çıktı,
İmrendi
/Bulutlara.
Sevgili Çalışkan, Bir tiryakinin ölümünü güzel anlatmışsınız. Tebrikler.
yukarı
daha yukarı
az kaldı arkadaşlar
sadece bir nefeslik yer kaldı..
Metin öncelikle hoşgeldin.. gözümüz aramadı değil hani : ) şiiri mükellef gördüm baya, daha bir sıkı dokunmuş mısralar ve düşünce ince ince işlenmiş.. saygılarımızı ilettikten sonra tebrik ve teşekkürlerimizi bırakıyoruz metin.. eyvallah ..
Eğri kelimeli,büğrü tümceli, Bir adam vardı.
ardını getirmiş şair,
bulutlara özenir,
metin hoş geldin
kutlarım
sevgiyle kal...
şiirlerinizi g/özlüyorduk biz de.. ..
çok güzeldi..tebriklerimle..
Çalışkan ! Nihayet son verip tatile Başladı mesaisine en ağır işçinin ! Kardeş sen kendi yürek madeninden Şiir çıkaran Şair Madencisin !