Yorma

bir mola
aç gözlerini
esrarlı uykulardan

kirpiklerin güneşi kanatsın
düşünün okları saplansın anılara
gecenin bu esintileri sana acı
merak etme
söylemem ağladığını



her şey talan Tanrı yalan
ve sen uzaksın
bir mumyanın parmaklarından
gece bitti yarının aklı yarım
kış geride kaldı
yazın da kimse giymez hırkayı
sana kalan özünün sıcaklığı

kaçmaya çalışma toplayıp pırtını
yitik gölgen kambur sırtında
kendi başını okşayamaz kimse
ve söz veremez gelecek renkli diye
düşme öç aldığını zanneden yollara
denizin tuzuna alış
ve bir bardak sıcak çayın şekerine
unutma umut ve yoksulluk
yüreğimizi doldurur
dik kalırsan biraz daha durulur günler




yüreğinde hâlâ dünün kanları vardı
bir şiir okudu
sonra uyandı
kurumuş dudaklarını araladı


sus dedim
izin vermedim konuşmasına
sadece sus öylece sus
uzat ellerini
kalbini yorma

kalbimi yorma....