Acılı Ruh
Cıvıltılar yok artık sesinde, kuytularda kalmışsın bir başına, orada havalar nasıl? Islanmışsın biraz da.
Bu aralar hava serin, al şu yüreği, giyin üstüne de üşümeyesin.
Seninle iki muhabbet etmek isterim izninle.
Geçen oturuyoruz arkadaşlarla evde duvar çatlağı, zigon ve ben bir de perde.
Konuşup eğlenirken öyle birisi derinden bir ahhhhhh çekti saat gecenin üçünde.
-"Ahh ulan AY'a da benzerdi oysa "diyerek devam etti zigon.
Perde atladı ordan "
--yapma be oğlum, üzgün adam.
-"Siz bu adamın acısını bedeninde değil ruhunda olduğunu bilseydiniz. Söylemezdiniz bu kadar anlamsız lafı " söylenerek çekişti duvar çatlağı.
Ben mi ?
Ben hiç bişi söylemedim
Çok şey söylemek istedim
Hiçbir şey söylemedim
Söyleyemedim.
Ben şimdi bunu niye anlattım
Geyik olsun diye işte
Yüzün gülsün diye
İyi bak kendine
Belki bir gün belki bir gün
Görüşmek üzere
https://youtu.be/djHim8WbHys
Burdaki linkten sesli olarak dinleyebilirsiniz .
Seslendirme de yazı da güzel kutlarım Sercan bey:)
Hüzünlü bir yazı. Bir yalnızlığın değişik bir tezahürü. Ne olur yani insan duvarlar ile ya da sehpa ile masa ile konuşsa dertleşse... Hem onlar ağzını açıp da insanı yerden yerde vurmaz, sadece dinlerler... Ne demiş şair ''Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsa yalnızlık olmaz.'' Özdemir Asaf ... Kısa bir yazı olmasına rağmen çok hoşuma gitti, biraz uzun tutulabilirdi gibi geldi bana ama yine de tebrik ederim Sercan Kaya kardeşimiz...