Adressiz mektuplar..

Vatani görevini tamamlayıp teskereyi alan asker kardeşimiz sabahı bekleyemez,üstlerinden izin alıp gece düşer yola,bekler bekler ve bir zaman sonra bir kamyoncu durur ve sorar yolculuk nereye diye
asker .......?? köye gidiyorum diye cevap verir,kamyoncu bende o istikamete gidiyorum gel götüreyim seni dedikten sonra asker mutlu ve sevdiklerine kavuşmanın heyecanı ile yolculuk başlar..

Başlarlar sohbet etmeye kamyoncu sorar asker cevaplar,fakat asker o kadar sevinçlidir ki bir an öncesevdiklerine kavuşayım diye yerinde zor durur,adeta gaz pedalı ayağının altındaymış, arabayı kendisi kullanıyormuş gibi hareketler yapmaktadır,derken kamyoncu askeri yakın bir köyde indirir ve herkes yoluna devam eder.

Askerde hemşerisi olan birde arkadaşı vardır,teskereye giderken birde mektup alır hemşerisinden
bu mektubu anne ve babam'a bu mektubuda karısına vermesini ister alır mektubu kooyar cebine. son anda o mektup gelir aklına evine gitmeden mektubu vermek ister,yakınlarda bir köy görür ve arkadaşının evini sormak için oraya gider.

Köye gelir ve öyle bir kalabalık vardır ki,çığlıklar ağıtlar yakılıyor,herkes arasında mırıldanıyordu,yavaşça kalabalığa yaklaşıp kulak misafiri olan askerin duydukları sözler,
herkes mert kadındı,namusluydu,çalışkandı,güzeldi,üstelik askerde kocası birde küçücük yavrusu vardı,genç yaşta rahmetli oldu diyordu.

Gözyaşalırımı tutamayan asker uzaklaşmak ister ve arkasını döner,küçüücük bir çocu herşeyden habersiz oturmuş bir köşede ağlıyordu,kucağına alıp kalabalığa götüren asker bir kadının fırlayıp başlar ağıt yakmaya,ağlama yavrum ağlama,anan seni öksüz bizi gelinsiz oğlumu karısız bıraktı,o şimdi huzura kavuştu ağlama yavrum ağlama sonbir defa bak bu tabutta yatan senin annen,ve o anda askerin kuağındaki çocuk öyle bir ağlar ki hem ağlar hem çırpınır buna yürek mi dayanır,ve başlar askerimizde ağlamaya.

O an aklına mektup gelr ve sorar bir yaşlı amcaya,amca ......?adında asker arkadaşım var ben onun evini arıyordum dedikten sonra cevapsız kalan bu soru karşısında asker anlarki ölen hemşerisinin arkadaşının karısı olduğunu,ve elinde kalan mektuparı hiç kimseye vermez ve yıllar sonra asker arkadaşına iade eder...

Ne askerin ne anne ve babasının nede o günahsız yavrucağın yerinde olmak istemeyen askerin teskere sevinci böylece unutamayacağı bir anı olarak kalır.