Aşık bir hırsız

İlkler unutulmaz derler . Her doğruyu yaşatarak öğretmek zorunda mıydın hayat ? 

Şu acıyan kalbim olmadan anlatamaz mıydın bana ?

Ben kafamdaki günlüğün her bir sayfasına senle başladım sevgili...

Şimdi nokta bile utanıyor cümlelerimden.

Belki korktum seni özlemekten.

Başka bedenlerde aradım seni şairin de dediği gibi .

 Geriye her zerreme işlediğim kahverenginin o muazzam tonu kaldı benliğimde.

Yaratıcı sanki kahverengiyi sevmem için göndermişti beni.

Merak ediyorum hep, başkası görmüş müydü kahverenginin etrafındaki sarı halkaları ?

Çünkü her gün o halkaları görmek için doğardı güneş.

Ya sen sevgili ?

Başkası da güldürebildi mi seni ?

Biraz cimriyimdir bilirsin. Benim olanı paylaşmayı sevmem.

Şey affedersin demir parmaklıkların arasından  yazmak zor oluyor biraz.

Senin olmayan bir şeyi sahiplenmeye çalışmakmış hırsızlık öle söylüyorlar...