Ayrılığın Sığınacak Yeri Yok

Nereden başlamalı... Önce sessiz ama anlamlı bir tebessüm mü göndermeli? Yoksa kocaman gülümseyerek merhaba mı demeli?
Önce dostluktan mı, arkadaşlıktan mı yoksa aileden mi söz etmeli yoksa beni unutmayın mı demeli?
Hayır canım... Hayır arkadaşım... Hayır dostum Hayır ailem Tüm bu saydıklarım.. Şu an anlatmak istediklerimi sıralayamam size...
Şimdi ardı ardına şiirler yazabilirim... Öylesine sevgi dolu sözler söylerim ki şaşırıp kalırsınız..
Evet canım, evet arkadaşım, evet ailem, evet dostum ..
Ben sizi sandığınızdan çok seviyorum..
Sizi söylemeye vakit bulamadığım gibi içime gizliyorum...
Ve biliyorum ne kadar çok yazarsam yazayım hep eksik kalacak bir şeyler...
Hep söylenmesi gereken söylenmemiş bir şey kalacak içimde...
Oysa ben şimdi tek bir cümle söylemekle yetinebilirim...
Yalansız bir cümle...
Sizleri seviyorum...
Evet doğru söylüyorum sizleri seviyorum...
Hayat bize yarın ne getirecek bilemem...
Ama tek bir dileğim var hayat sizleri sakın ve sakın doğru yoldan çıkarmasın...
Ve bu hayatta en değerli şey anne, tabi ki de unutmadım daha küçük yaşımda üzüntülü günlerimde seni buldum karşımda
Şimdi sensiz içim yanacak...
Bilirsin ben de çok üzüldüm, ağladım bu hayatımda...
Şimdi senden çok uzaklaşacağım, kim bilir belkide bir veda olacak..
Emek verdin büyüttün...
Kim bilir kaç gece benim için ağlayacaksın.
Üzülme belki bir gün dönerim annem...
Üzüntülü günlerinde bizdik gönlünün tesellisi....
Ben gidince ağlama, yalnız hakkını helal et...
Bir gerçek var ki hepinizi çok seviyorum ve hepinizin hakkınızı helal etmesini istiyorum..