azraille randevuya beş kala

hasta yatağında ölümü beklemek...nasıl bir duygu bu .düşünmekteyim ölümü .o sessizliği,o uçurum gibi yüksekliği.kaç yimidört saat daha var azraille randevuya.hafiften oksijen akarken burun deliklerinden, geride kalacakları düşünmek . hakkıyla verebilmek hayatı dolu dolu yasamak .şunuda yapsaydım dememek geçen bir ömrün ardından.kısaca alışmak meçhule.tanışmak zormudur azraille acaba ne yapacağız onu görünce ,iliklerimizden ruhumuz çekilirken ne hissedeceğiz .şimdiki düşüncelerimiz aynımı kalacak .
koşuşturma içinde geçen günlerin kargaşasına karışan ölüm elbet yakamıza sarılacak birgün.ogün inşallah ilerde bir gün