Beşiktaş!

Bir taraftar topluluğu gibiyim. Bunu oluşturan tek sevdam ise Beşiktaş. Eskiden beri hep ünlü olmuştur sevinmeler. Annelerimizin sevinçten ağlamaları. Hep olsun istersiniz. Ben bunu istediğim zamanlar yakınımda olan ilk şeyin bu sevda olduğunu anlıyorum. Açtığım zaman çarşı tribününün sesi bana huzur veren şey oluyor. Dinliyor, bıkmıyor ve tekrar dinliyorum bozuk bir plak gibi. O siyah beyaz televizyonlar vardı eskiden.Onlar en güzel örnekleri sevdamın. Hem beyaz hem siyah renkleridir benim simgem. Çok seviyorum seni canım kartalım! Renklerin bir hayata mutluluk verecek kadar güzel bir cümbüş, taraftarların bir hayata anlam veren bir şarkıdır dilimde. Hep seni söylerim dilimde."Yağmurlu bir günde görmüştüm seni. Üstünde çubuklu formalar vardı. Bir anda tutuldum aşık oldum ben. Hayatın anlamı siyah beyazdı. Ölümle yaşamı ayıran çizgi siyahla beyazı ayıramaz ki. Her yolun sonunda ölüm olsada sevenleri kimse ayıramaz ki." Evet, sevenleri kimse ayıramaz ki. Hiç kimse vazgeçemez sevdasından bu dünyada. Benim sevdam da böyle işte. Hiç bir zaman gidici değildir. Yense de yenilse de hep kalbimin bir köşesindedir. Kartalım! Sen uçmaya bize şampiyonluklar getirmeye devam et. Sana inancımız sonsuz, sevgimiz tam. Beşiktaşım benim biricik sevgilim söyle senden başka kimim var benim?


(Beşiktaş-porto maçı öncesi yazılmış olan bir denemedir.)
Yavrukartal