Bir Damla Gözyaşı

Hayat...Hayellerimi yıkıp sonrada bana acıyıp hayellerimi yeniden kurma cesareti versende bana en büyük armağanın bir damla gözyaşıydı hep.Aynanın karşısına geçtiğimde gördüğüm acıydı bana vermiş oldukların.İliklerimde hissettiğim bu hisle, beni hep elimden tutup kaldırmaya çalışan umudun çatışmasını hissediyordum vücudumda.İşte bu çatışma saldırgan bir köpeği sevmeye çalışmak gibi aslında.Sevebilirsem  çok iyi bir dostum olucak ve onun yanındayken çok güvende olacağım.Ama eğer sevemezsem bu kararın izlerini vücudumda görebilirim.Gözyaşlarım içimdeki çaresizliğin dışa vuran kısmıydı sadece.Ama tek emin olduğum şey kalbimin günden güne iyileştiğiydi.Gözyaşlarım kalbimi bir merhem gibi iyileştiriyordu.Hayat ne kadar garip değilmi kimsenin yapamadığını sadece bir damla gözyaşı yapabiliyordu.