Boşluk

Bir düşünce trafiği ortasında kalmış gibiyim.Net olan ne varsa çevremde birer birer dağıldı.Alışılmışın dışında bir hâl bu!Çözümü düşünmeye yeltenemiyor insan.Öyle bi hâl ki;umutsuzluğa düşünce insan utancı kalkıyor,korkusu gidiyor,cesur oluyor...Her saniye bir umut tarafına sapıyor bir umutsuzluğa dönüyor düşünceler...Her insan bir cumba arkasında gizliyor yüzünü.Hüzün bir perde oluyor göz önünde.Ha aktı ha akacak gözyaşları!Oldu olası sütliman olan düşünce denizinde bir telaş dalgası peydah oluyor ansızın.İşte o an;kalp bir başka atar ,vücut tir tir titrer,nefes tıkanır,bir vapurun makine dairesi gibi işlemeye başlar.Ve yine üşüşür dört bir taraftan ipi kaçmış,soluk yüzlü düşünceler.Her uvzunu ayrı ayrı inceler,seni ele almaya,yönetmeye çalışır,o kara sinek düşünceler!Umutların ; yağı kalmamış,yahut fitili tükenmiş kandiller gibi yavaş yavaş gözden kaybolur,ay tesirini gitgide azaltır.Bir bilinmezlik bir karanlık arasında gergef dokursun...Ve o an her parlayanı yıldız sanarsın.Yanılırsın...Hırçın dalgalara teslim olmuş bir sandal gibi kalırsın ortada.Belki bir yağmur yağarda benliğini geri getirir diye beklersin...Her düşünce bir ok gibi saplanır beynine,kalakalırsın...Buz keser her zerren!Hazin bir yel eser başunda ılık ılık ve dönüm noktasında gamsız bir cellat bekler.O kadar isteklidir ki acıtmaya içini her an tetiktedir.Sen ise kim bilir kaç ben arasında gidip gelmektesin.Saplanırsın olduğun yere,bir adım daha öteye gidemezsin,geri dönmek istersin dönemezsin.Bir taşın çevresine hükmü ne kadar olursa o olur kendine hükmün...Çözemezsin,ayıramazsın düşünceleri , her an her saniye savaş halindedir arzuların.Kazanan belli degildir!Ama bilemezsin bu arbede ortasında kaç umut,kaç düşünce,kaç hayal ezilmekte...Hedef birdir gerisi birden fazla ve artık hüküm giymiştir beden.Mahkum olmuştur arzular...