Döneceğim

O köhne koca bina yiginlari arasinda sıkışıp
kalmis olan oturdugum apartman dairesinin
camindan gök yüzünü izliyordumda,
dolunay vardi yine.

Disaridan insanlarin neseli kahkalarina karismis sesler yükseliyordu,
düsünüyordumda acaba bu neseli kahkahalar altinda hicmi hüzün yok?

Bu koca sehire alisamadim birtürlü,
bu koca sehirde kayboldum sanki
"Bir ciy tanesi gibi yapragindan düsünce kurudum sanki"

Yillardir gurbeti yasamamisimda,simdi bu sehirde,
bu binada gurbet kusu olmusum sanki.
Aslinda alismistim artik oradan oraya savrulmaya.
Kuru bir yaprak misali sürüklenmeye,
arada bir kuytu bir kösede sıkışıp kalan,
ruzgar hizini arttirinca önce titremeye baslayan,
sonra ruzgarin siddetinden,
takildigi kuytu kösede daha fazla tutunamayip,
yine ruzgarin götürdügü yere giden,kuru bir yaprak.

Bu bina yiginlari,bu ses kirliligi,bu sehir,icimdeki bu hüzün.
Nerede benim sehrim?Köyüm,ailem,?
Varsiniz biliyorum ama coook uzaklarda!

Belki diyorum birgün yine döneriz memleketede,
kavusurum sevdiklerime ama simdi degil!
Böyle yikik dökük caresiz,
istemem beni görmenizi.
Beni hep dimdik yürekli bildiniz,
hep neseli civil civil halimi gördünüz.
Bu aciz halimle gelememki size.

Alisamadigim bu sehre,yenik düsmeyecegim!
"Ne savaslar gördüm ne zaferler kazandim.
Heyy koca sehir senide yenecegim.
Birgün karsimda diz cökeceksin"

Bakma bugünki halime kirginim dünyaya,yürek hüzünlü.

Ama bildigim tek sey,beni bogan bu sehre,
küstügüm bu dünyaya,
yürekteki su hüzne yenik düsecek kadar aciz degilim.

Dönecegim geriye ve saglam basacagim yere.
Ara verdigim yasantima sarilacagim,
tutacagim hayatin ucundan yine.

iste ozaman vatanima,memleketime,
sana annem gururla dönecegim!