Düşle söyleşi

Dün bugün gibi bakıyordu pencereden..
Dün yağan yagmur tanelerinin gözbebeğine konuktu düşlerim..
bugün aynı sokağın,aynı asfaltın, göksüne uzanmıştı şımarık bakışıyla güneş..
Şimdi buhar olup uçuşuyor gökyüzünün mavi salıncağına, dünü güzelleştiren muhteşem tabiyatın çocukları..

Bense hep aynı pencerenin kenarını bekliyor, düş denilen gerçek dışı kahramanı izliyordum.. Biran gözlerimi kapattığımda sorular sormaya başlıyorum; açılan karanlık pencerede beliren düşsel kırıntılara, diyorum '' gide bilirmisin şimdi dünyanın en uç noktasına?'' ben daha sorumu bitirmeden, o çoktan yol alıyordu acıların,sevincin,birazda hüznün kardeşce yaşadığı topraklara.
ondan başka hangi şey bu kadar özgür uça bilir tüm kainat topraklarına? en aykırı filmler birtek onun sahnesinde varolur, ki bu yüzden yaşadığımı düşünüyorum, onun bu dünyasında bir oyuncakmış gibi maketimi yapıyorum, ve bırakıyorum ellerine..

Onun dünyasında öpüyorum sıska bir kadını alnından, Gözkapaklarımın açılmaması adına bu kadar uzun savaş verdiğimi hatırlamıyorum, heyt be! düşün bu sahtekar oyunları içersinde olduğumu unutuyorum... o sıska kadını daha fazla misafir edemedim gözlerime, düşlerim hiç bu kadar asi olmamıştı, ki onunda yakarışları yalnızlığımadır, bıkmıştır hergün kendi sahnesinde yeni farkli suretlerle oynaşmalarımdan, diyemiyorumki yürekdir bu, sahip çıkmaz kendine..

Bugece yudumlarken kahvemin en dibindeki zirfi, yine gelmeli beyaz elbisenin içinde saklanarak bir kadın...
Geldi gelecek diyordum...
Geldi!
Geldi!
Hoşgeldinnn yastığıma ey kadın...
Nerden gelip nereye gidiyorsun?
Sorularım seni sıkmıyor ya?

- Hiç bir cevab alamıyorum...
Birden düş dile geliyor....
-Sen dün bügün gibi uzanırken yatakda..
gökyüzüne yol alan buharın, göbeginde beliren kadın portresine fazla takma kafanı...
Unutma;
Sen bu dünyada sadece oyuncusun!
Yani benim dünyamda!
Seni yönlendiren benim...
Demek oluyorki susmalı ve takılmalısın, götürdügüm yere seni..
Sonunda mutlak ulaşacağın biryer vardır..
Kim bilir sarılacağın incede bir bel...