Düzensiz Kanat Çırpışları

Bir gün istiyorum

Bir gün istiyorum, şimdi istemeye korktuğum. İsterken tarih vermekten çekindiğim bir gün. Sabah demli çayım, akşam buzlu rakım olduğun tam bir gün.
Sonrası haftalar, aylar, yıllar, severek bitiremediğim, üzerine konuşmaktan bıkmayacağım, kokun burnumdan eksilmesin diye sabahlar hiç olmasın istediğim bir ömür istiyorum.

Tüm söylediklerimi unut. Beni düşünmediğini sandığım her saniye kahroluyorum. Neşemden bir makas alıyorlar, gülüşüme bir neşter, kahkahamdan bir nefes eksiliyor sanki. Git dediğimde ya gerçekten gidersin diye aklım çıkıyor. Kal demenin zulmü içimde her gün biraz daha yangın.
Biteceğini bildiğim için başlamadığım bir rüya mı, yoksa uyurken konuşup da kendimi ele veririm diye korktuğum bir kabus mu karar veremiyorum. En iyisi düş kurmak diyorum kendime. Bana kadar, bana özel.

Dakikalar saatleri kovalarken ben çıkıyorum yüksek bir tepeye, uzaktan sana bakıyorum. Sabahları uykudan kalktığında tüm insanlar şiş, buruşuk ve çirkin; kim bilir sen ne güzelsindir, ne sıcak. Yüzünü alıyorum avuçlarımın arasına, göz bebeklerimi bırakıyorum yuvalarına. Benim gözlerimi de alıp öyle gülüyorsun. Hala avuçlarımda yüzün, alev gibi.
Güldükçe kırışıyor gözlerin. Kalbimi tutamıyorum, göğüs kafesimden kaçmaya çalışan kör bir kuş gibi oradan oraya çarpıyor, düzensiz kanat çırpışlarını duyuyorum. Bırakıyorum sonra seni birkaç saniyeliğine. Şimdi kulağım yanağında, çenemi koyuyorum omzuna. Kokun genzime doluyor. Bir başka şehirde bile olsam alabileceğim, kimseye benzemeyen, bir ömür istesem de unutmayacağım kokunu.

Şimdi sen her kanat sesi duyduğunda yüreğimi hatırla. Her güldüğünde benim göz bebeklerimi de koy seninkilerin yanına. Gözlerinin etrafındaki çizgiler derinleşecek. Derinleşsinler bırak. Her yeni çizgide daha çok seveceğim seni.

Belki diyorum bir gün dakikalar diğer taraftan koşmayı akıl eder. Geçmişteki saatleri geri gelir mi bilmem ama belki durur zaman. Sabah demli çayım akşam buzlu rakım. Birer sigara yakarız akşamına, ikinci şansımıza içeriz.
Veda gibi oldu ama değil. Sadece zamanını bilemediğim bir dua, söylemekten korktuğum bir düş, veremediğim bir söz.

Gözlerimden öp beni, iyileşmem belki ama kuşlar da mutluluktan uçmuyor zaten.

16.01.2017