Efsane Olmalıyız !

Leyla ve mecnun ; onlar efsane...!
Ferhat ile şirin ; onlar efsane...!
Fenerbahçe ve Galatasaray ;onlarda efsane...!

Gözleri yanlızlık görüyordu ikisininde.Gözleri kocaman bir yürek görüyordu sevgi alevine dönüşmüş;ikisininde.Ama dökülmüyordu engellerle dolu dudaklardan sözcükler yada öyle bir duyguya sözcükler yetmiyordu.Ahh nede güzeldir ulaşamadan onu düşünmek ; Sanki seninmiş gibi başlayan kıskançlıkların.Kalbinin hızlı atması nede güzeldir.
Ve artık içlerinde büyüyen o sevgi alevi kendilerini yakmaya başlayınca -hani canın acımaya başlar- dayanılmaz olur ayrılık.Sonucunu hesap etmeden haykırır yüreğin tüm duygularını,aşığı olduğun varlığa,en temiz en saf naralar atar bilinçsizce,zaten yanıyordur bedeni birde konuşurken yakar yüreği.

Öyle sevmeli ki kalpler,severken bile acı vermeli...
Öyle sözler verilmeli ki,tutamayınca için içini yemeli...
öyle sarılmalı ki bedenler,bırakmamacasına,sıkı sıkı...
Öyle bakmalı ki gözler,sevgiliden başka birşey görmemeli ve gözlerden akmalı kalbe,fethetmeli...
Öyle yanmalı ki bedenler;sevgiden,sevgiliden başka söndürücek birşey olmamalı.Oda yoksa yanıp kül olmalı aşkından bedenler.
Öyle çok engeller olmalı ki ;Onları beraber aşmanın verdiği huzuru - birbirine bağlanmanın mutluluğu - yaşamalı yasaklı bedenler.Leyla ve Mecnun'un çölleri gibi ıssız,uzak ve zorlu ama aşkımız öyle büyük olmalıki o çölü aşıp buluşacak kadar kocamann...

Ve öyle sevmeli ki kalplerimiz;
Sadece sen ve ben olmalıyız birbirimiz için.Ölünceye dek sadece birbirimizi sevmek için.

SEN VE BEN ; BİZDE EFSANEYİZ...!