Eksik

Yarım kalmış cümleler vardı dimağımıza kıymık gibi batan... Söylenmeyi bekleyen, sükût yamanmış, yırtılmış kelimelerimiz vardı. Virgüllere gebe ünlemlerimiz (!) , hiç sonu gelmeyen haykırışları vardı kanayan kalplerimizin. '

Herkes gider mi? Her şey biter mi?' diye sorgulamış ve şarkı yazmıştı bunun üzerine terk edilen yüreklerden birisi... Bu şarkının repliği çarparken gecenin duvarlarına, çok erken ya da çok geç... Kocaman bir 'bitiş'e koşuyordu herkes, palas pandıras toplanmıştı sevgi... Hep eksik yaşıyorduk hayatı... Hepimiz biraz eksiktik aslında. Umutları kucaklamak için kaybedişlere koşuyorduk, kaybedecektik ki umudu öğrenecektik. Aslında hepimiz kaybederek başlıyorduk biraz. Hepimiz biraz kayıptık aslında...

Gelmeyi bilmek için gitmeyi tatmalıydık öylesine kekremsi bir acı ile koynumuzda... 'Gitme kal' repliği dilimizde, dilimizi damağımıza yapıştırıp, gidişe sırtımızı dönüyorduk hepimiz... Anlatamasak da, inandıramasak da kendimizi, aslında hepimiz 'bitiş'e aşıktık 'başlangıç'tan ziyâde... Biz kaçarken, 'bitiş' bizi kovalıyordu koşar adım... Kaçtığımız için de kovalanıyorduk ve sonunda hepimiz yenik düşüyorduk o bitişe... Hepimiz yeniktik, hepimiz aşka karşı beyaz bayrak çekmiştik, yorgun düşmüştük 'bitiş'in kovalamacısından... Yutkunamadıklarımız, boğazımıza dizdiklerimizdi bunca yıl biriktirdiklerimiz. Hepimiz kırgındık aslında... Kırıyorduk da hiç acımadan, hepimiz hüzne gebeydik bir elimizde kuruyan gözyaşımızın tuzu, diğer elimizde kanayan kalbimizle... Âvâre âvâre dolaşıyorduk yalnızlığın iç yakan sokaklarında...

Eksiktik, hepimiz biraz çalınmıştık aşktan yana....

Hepimiz, hepimiz, hepimiz...
30.03.2011
Sarajevo...