En güzel rüyaydı

Hayatımda gördüğüm ve görebileceğim en güzel rüyanın başlangıcıydı seninle tekrar yollarımızın kesiştiği an.
Öyle güzel bir rüyaydı ki hayatımdaki en güzel duyguyu hissettim seninle, hayatımda ilk ve son defa gerçek aşkı tattım seninle, yeniden ben olduğum aslında belki de ilk defa bu kadar kendim olduğum rüyaydı.
En çok güldüğüm en çok mutlu olduğum rüyaydı.
Küçükken sık sık gördüğüm ve beni en çok mutlu eden rüyam uçmaktı aslında. Ama seninle gördüğüm rüyanın yanında sanki kabus gibi kaldı sevgilim.
Şimdi bu satırları okurken rüya değil gerçekti hepsi diyeceksin içinden. Yine karamsarlığa düştüğümü hissedecek, yine beni kurtarmaya çalışacaksın, ayağı kaldırmaya çalışacaksın düştüğüm yerden.
Ama artık ayağı kalkacak da gücüm kalmadı sevgilim artık çok yoruldum diğer yarım.
İçim resmen kan ağlıyor isyan edesim geliyor bu haksızlığa.
Keşke diyorum kaderim böyle olmasaydı keşke seneler önce seni ilk tanıdığımda aşkı sende bulacağımı bilseydim de tutsaydım elinden sıkı sıkı, sarılsaydım bırakmasaydım seni hiç. Yanımdan ayırmasaydım.
Keşke hep sen olsaydın sadece sen olsaydın yanımda.
Bu bir veda yazısı değil sevgilim.
hani senin bana ilk yazdığın gibi;  zamanını bilemediğim bir dua, söylemekten korktuğum bir düş, veremediğim bir söz gibi.

Şimdi yine bu satırları yazarken ağlıyorum sessiz sessiz, duymasınlar diye.
Bazen yazmayı kesmek zorunda kalıyorum çünkü önümü bile göremiyorum göz yaşlarımın gözümde yarattığı bulanıklıktan.
Bilmiyorum sevgilim sonu ne olacak ama çok korkuyorum sensiz kalmaktan sensiz bir ömür geçmesinden bir yandan da çok korkuyorum geride bıraktıklarımdan ve bırakacaklarımdan.
Seni mutlu edememekten korkuyorum yüzünde o sıcacık beni ben yapan en çok mutlu eden gülümsemeni eksiltmekten korkuyorum.
Her ne kadar sen ol yanımda desen de yetmez be sevgilim sana da yetmez bana da yetmez. Seni mutlu edemedikten sonra, o yeşil gözlerinden o eşsiz ışıltıyı kaybetsen neye yarar...