Giden mi? Kalan mı?

Ayrılığa giden mi daha çok üzülür kalan mı sence ?
Bana kalırsa giden daha çok üzülür buna. Çünkü onun yükü daha ağırdır. Çünkü bazen sadece fiili de olsa ayrılığın sorumlusu odur. O gittiği için ayrılık vardır. O çoğu zaman arkasında birçok kişi bırakır ve herbiri için ayrı ayrı üzülür. Ayrılığın dozu bazen o kadar yüksek olur ki bünyesi bunu kaldırmaz.
Oysa kalan için ayrılığın dozu bu kadar yüksesk olmaz ve asla onun kadar çok üzülemezler. Çünkü onlar bir kişi için üzülürler ve bü üzüntüyü aralarında paylaşırlar. Hüzünleri gidende olduğu gibi kalıcı değil, geçicidir çoğu zaman. Belki aylar, belki yıllar sürer ancak mutlaka unuturlar.Bazen unutmaya çalışırlar ve çoğu zaman başarırlar.
Giden mi ? Kimi zaman oda unutmaya çalışır çalışmasına da bunda pek başarılı olamaz. O asla unutamaz.
Unutanlar unuttuklarınında kendilerini unuttuğunu sanırlar. Ancak tıpkı onu unuttukları gibi birşeyi daha unuturlar. O gidendir. O unutamaz. Çünkü onun unutma gibi bir lüksü yoktur. Unutulduğunu bilse bile, unutmaya çalışırken hafızasında daha çok yer bulur kendine geride bıraktıkları ve onların hatıraları.
Peki ölen mi daha çok üzülür öldüğüne yoksa geride bıraktıkları mı ? Ölen bence...
Bu sefer ayrılığın sorumlusu o değil Azrail'dir. Üzerinde böyle bir yük taşımaz ancak, o öldüğünü asla unutmaz, unutamaz. Çünkü artık herşey ona öldüğünü hatırlatır. Ölen, dünyaya geri dönmek ister; belki yarım bıraktıklarını tamamlamak, belki yanlışlarını düzeltmek, birilerinden af dileyip, birilerinin gönlünü almak ve belki de hayattayken gurur yapıp sevdiklerine o altın sözü söylemediği, Seni Seviyorum demediği için ister bunu.
Ancak geride bıraktıkları hiçbir zaman samimi olarak ölmeyi istemezler. Öleni çabuk unutup çabuk silerler hafızalarından. Gün gelir mezarının yerini bile unuturlar ona dair herşeyi unuttukları gibi. Çünkü kendisi yaşıyordur ama o ölmüştür artık. O artık yoktur ama onlar nefes alıp veriyor yani dünyadaki varlıklarını sürdürüyorlardır. Ve hiçbir zaman sevidiğine erken kavuşmakiçin içtenlikle ölmeyi dilemez. Herkes çok yaşamayı ister. Çünkü birisi hapşırdığında ona söylenecek en güzel söz 'Çok yaşa' olmuştur artık. Kimse erken ölmeyi istemez. Belki de toprak altındakini unutmaya çalışmasının nedeni ölümden korkmasıdır. Evet ölümden korkarlar ve unuturlar. Buna da bir dayanak bulmuşlar ya 'Ölenle ölünmez' diye.
Bir gün seni de beni de unutacaklar.
Ve unutulduğunda unuttuklarını sana bir bir hatırlatacaklar...