Gözlerden Irak Bana Deniz Kendiliğim

Seriler halinde karga saldırıları yaşanıyor bugünlerde, yılan suratlı insanların yediği.Yazıp oynadığımız hayatımıza müdahale etmek isteyenlere karşı hep dikkatli olmalıyız. Düz yazılar belki de mavi renkli olduğu için, daha çamaşırlar kurumadan hareket ettirir beni.Çok yakında kutup ayılarını ziyarete gideceğim de o yüzden kıskanır belki. Asıl sürgünlüğün yaşandığı yerler içimizdedir, dar çoğunluğa azami roller biçerek bulanık suyu durultmak yazıldığı gibi çöken hatıratlarda saklı.

Bahar alerjisinin yakamı bırakmadığı günlerimi geniş tutuyorum hepsinden,gülüyorum ama komik değil. Onluklar halinde ikazlara rağmen yine de bildiğimi okuyorum ele güne .Yeni olanakları denemeli ve hep farklı yazıları türkleştirmeliyim ki beynimde çalkantılar kaynamasın. Geceleri korkunç sesler geride kaldı, huzurlu bir uykuya hasret olmanın sözcüklerle anlatılamayacağını öğrendim.Sırtımda taşıdığım kitapların pratik bilgileri sayesinde hayatımı kolaylaştırdığım doğru değil ama sesleri kesmenin yolunu buldum geç de olsa.

Açılmış alınları öperek bugünlere gelmedim ben, hep aynı dans figürleriyle yerinde zıplayan kızlardan da uzağım bu şekilde.Ülkemde zamanın değerini daha iyi anlamak için bazen uzun bazen kısa cezalar yedirdim kendime, habersizce evden kaçan çocukluğumu bulamadım geride. Talihsizliğimi bilinemez kılan öğelerin peşinde dolaşırken yeni şeyler gördüm mesela. Kediliğim de lise yıllarım paralel,tüm sınırları zorlamayı öğretti bana bunlar, açık alanlarda neden bağıramadığımı anlamanızı beklemesem de, yazılar dışa vurur hallerimi, deliler çarşısında bir mola saatinden ödüllerle dönmem kimseyi şaşırtmadı bu minvalde.

Her açtığım sayfa tükenmek bilmez oluncaya kadar, evrende materyaller bitene kadar yazmalıyım, bana dünyanın en acı biberlerini hediye olarak getirmeliler, yine sıkıştığım anlarda yardımıma koşacak bir etki yaratmalı güncelliğim. En sonunda ölüme doğru hayattan kareler anlatmalıyım içe kapanışlarımın dışında.