Güvenmek ve Sonucu

Belki de birçok insan aynı hatayı yapar. Güvenir sadece güvenir. Ama bu senin sonun olur fark edemezsin.Hayatta mutluluğu sadece çocukluğumuzda tadabiliriz oysa.Çocukken bir oyuncak için küsersin bir dakika geçmeden barışırsın .Büyüyünce öyle midir ? Çocukken her şey daha kolaydır belki.Ama büyümek öyle bir şey ki çocukluğunda güvenini sarsmak gibi bir tecrübe edinmemişsindir.
İlk insana güvenirsin .Sığındığın bir limanındır. O çoktan şeytanla işbirliği yapmıştır senin başına çorap örmek için.Ve ilk darbeyi de yersin.Henüz baştasın ve işin farkında değilsin.

İşte ikinci en güvendiğin gelir ağır ağır.Kendini öyle anlatır ki 'bu gerçekten farklı' dersin.Oysa aynı tas aynı hamam.İnsan bu evlat bir dediği bir dediğine uymaz..Hala umutlusundur ,hayatta yaşayacaklarım var dersiz .Tekrar tekrar güvenirsin..

Sonunda şu kalbin öyle bir ağırlaşır ki anılarla. Sanki terk edilişle mutlu anılar çatışıyor sanırsın. Ki öyledir aslında.İçten içe bir savaş yaşanır.Terk ediliş galip gelir sonunda.Yenik düşersin .Dalın budağın kurur kırılır.

Yeni bir umut vardır diye düşünürsün . Ama güvenemezsin.Sonra bir dost gelir hayatı iyisiyle kötüsüyle tarif eder.güçlenirsin yavaş yavaş . Kaybetmekten korkarsın işte sürekli . Ona tutunduğun için kaybetmekten korkarsın. Onu kırmaktan üzmekten çekinirsin . Şükretmelisin evlat ve nereden geldiğini nereye gideceğini unutmamalısın öyle yaşamalısın.!

Rabbine sırtını vermeli ,sadec ona sığınmalı ve bağışlanma dilemelisin.Çünkü seni senden daha iyi tanıyan biri var..!