Hayat

aşka getirdin en olmadık anda en olmayacak kişiye aşık ettin beni en olmadık zamanda
esir oldum geçtiği yollara toz toprak oldum çiğeri beş para etmeyen insanlara
o asi basımı egdırdın onunde aglamayı bılmeyen gozlerıme aglamyı ogrettın zmanla
zor dedın yasaması benı ıstersen pes et git dedin
yalnız bıraktın en zor zamanlarımda yollarından duse duse yurudum
kanatarak dızlerımı kanatarak yuregımı yurudum durmadım
tam bıttı derken basa sardın
gene benı yolun yarısında bıraktın
sasırdım yolumu dogruyu yanlısı ayırt edemeyecek kadar kaybettım mantıgımı
sonra anlık mutluluklarla tesellı ettın benı bı cocugu tesellı eder gıbı
sıtemım sana deıl hayat yanlıs anlama benı bu satırlarda
sıtemım karsıma cıkarttıgın ask denılen vefa denılen dostluk denılen duygulara
hepsini bi araya getirmek için cok mucadele verdım
savaslar cıktı ıcımde hep kaybeden bendım sonunda
hep parca parca sundun bu duyguları onume
parcaları bırlestırmeye calıstıkca sen bırını aldın elımden


ya bazen hepsını aldın yada hepsını verdın ama zamanla bırınden bırını gene aldın
bı turlu tamamlayamadım parcaları
hep tam olmayı beklerken ben hep yarım kaldım
senı tam cozdum derken daha farklı yuzlerını gosterdın
oyle cokttukı kozların elm ne kadar ıyı olursa olsun genede yenmeyı basaramadım seni
anladım ki ne kadar yasatırsan yasat acıları ben hala toyum senın oyununda
ne kadar ovunursen yasadıklarınla okadar bılmıyormussun hayatı bana bunu ogrettın
ve sımdı yıkıntıların arasından kalbımı cıkartmaya calısıyorum
yıkılan o enkazın altında bı nefes var bılıyorum herseye ragmen soluyan herseye ragmen yasamaya calısan bı nefes var bılıyorum
benı terketmıs olsada sevgı denılen guven denılen duygularıım hayyallerım ve umutlarım benımle kaldılar
ve bu ıkı sadık dostum yanımda oldugu surece kolay kolay yenılmem artık senın oyununda...