Hazırlıksız Ayrılık

Ayrı düşmek hiç yoktu ki bizim planlarımızda, yeri gelir küserdik bir kaç saatliğine, kırardık kalplerimizi ama susmak yoktu yapımızda. Hemencecik sarılırdık, ağlanacaksa beraber ağlardık. Kaçınca kurtulunacaksa, beraber kaçmaya kalkardık. Ama ayrı kalmak, yüreğimizi yakan o hasretle yaka paça savaşmak, ve ayrı ayrı tek başımıza sevişmek, hiç yoktu planlarımızda.
Aklımıza hiç gelmedi birbirimizi terketmek, ama gurbet ama hasret, ayrı düşürmüştü birbirine bu kadar alışmış, yan yana durduğunda alevler çıkaran bu yorgun bedenlerimizi. Dillerimizde ümit bitmeyen bir aş gibi söylense de kalplerimiz hep vuslata uzak gibiydi.
Hazırlıksız yakalanmıştık kaderin bu hain saldırısına, dedimya ayrı düşmek hiç yoktu ki bizim planlarımızda.
Her ayak sesi, radyodaki her şarkı, aklımdaki tek varlığı, uğruna ömrümü adadığım, ellerinden sal yapıp ela ummanlarında kaybolduğum seni, ayrılmak adına hiçbir hazırlığımın olmadığı seni hatırlatırdı.
Bir kara tren uzaklaştırdı seni benden, affetmeyeceğimi bile bile her gün sana getirmek için çağırır istasyonlar. Ama yalandır hep o ağlarcasına tüttürdükleri dumanlar. Birinci peronlara girmem yasaktır her zaman, çünkü sana getirecek tren orada öyle beklemektedir. Bir tek boş yer vardır ama alıp getirmez yine de beni sana. çünkü korkutur o zebani kılıklı, karga sesli istasyon saati. Henüz zaman gelmemiştir, beklemeliyimdir. Ama ayrılık zamanını hiç söylememiştir ağzında peynir olan karga sesli saat. Ve biz hiç hazır değilizdir ayrı düşmeye.
Raylar kadar yollar da düşmandır bizim masum, çileli, ulaşılması zor aşkımıza. Her dinlenme tesisi daha da uzaklaştırmıştır seni benden. Sana gelen yollar kapalıdır her zaman. Sabaha doğru halim kalmadığı anda insafa gelir yollar, ama sadece aynı uzaklıkta indirir beni otobüsler.
İyice yorar beni herşey, ne dizlerimde sana gelmeye derman, ne de beynimde seni düşünmeye yetecek kadar kan. Gözlerimden akmıştır kan, içim tekrar tekrar kanamıştır ve yine içime akmıştır geceler boyunca. Ne tutunabileceğim bir dal kalmıştır, ne de yazabileceğim tek bir satır. Tek bir şey vardır akımda, kalbimde ve hatta tüm hücrelerimde;
SEVGİ`M, SEVGİ`N, ve VUSLAT.
Durmuştur kalp, susmuştur kalem ve bitmiştir feryad.