Her Halin Ömrüme Yön Verecek

Bütün gerçeklerime sırt çevirmiş,
Hiç bilmediğim bir yolculuk ışığında izliyor beni.
Bütün kararları çoktan alınmış gibi,
Kararsızlıkları arıyor, susuyor sevgilinin gözleri...

Marttan kalan kuru ayazları tüketmiştim oysa. Yıkık duvar köşeleri gördüğüm balkonumuzdan uzaklara gizlediğim seni izlerken, anladım ki hala mart ayazlarım vardı. Eylüldü üstelik ılık akşamlarına kavuşmayı özlediğim bir huzurdu bu. Peki, içimde yangınlara hasret bu ateşler neyin habercisiydi? Kuru ayazlar, yangınlar ve kararsızlıklar adres arıyor ve hep soluksuz kalan yüreğime uğruyordu. İçimde ne oluyor ki doğru adres oluyorum hepsine. Mart Gitti/Haziran Sevdi/Eylül Bitti...

Artık aşkı aylara böldüm. Mevsimlerim baharsız olsa da hepsine senin ismini verdim. Şubatta üşüyen ellerime yanlış adres öğreteceğim. Bu tutarsız hallerimi senden bilmeyecek, başladığın günden aldığın kararları görmezden geleceğim. Gitmenden kalan kuru ayazları, sevmenden kalan mutluluklarla süsleyip, bitirmenle ömrümün uçurumunda asılı bırakacağım. Hiç bilmediğim bu yolculuğa tekrar tekrar bilet alıp, hiçbir seferinde gitmeyip, her senesinde uzaktan izleyeceğim. Sen gözlerine beni uzaktan izlemeyi nasıl öğrettiysen, bende gözlerinden öğreneceğim sana adanan bir ömrün mevsimsiz aylarda acılanarak,

Gitmesini,
Sevmesini,
Bitmesini.


4 Eylül2009