Herşeye Rağmen Umut

uzunca süredir yazmamıs yazmaktan kopmustum ama vazgecemeyegim belliydi ben yazmadan duramazdımki.
seceneksiz acı vercegini bile bile bazan gitmek zorundasındır
Kanayacagını ,acıyacagını bıcak yarası gibi sızllayacagını bile bile gitmelisindir
ölüm acıdır cok zordur ya giden gelmes bidaha ya :( onun orda baska bi hayat yasadıgını bilip onsuz olmak bu acıdan bence dahada zor .
Kafan kazan gibidir dayak yemissindir sanki ne gücsüz ne acizsindir :(
Tek tesellin umutlarındır tesellin yarınların umutla güzel olacagını inandıgın yarınların
İclal aydın kitabın da diyoki acılar önce toprak olur sona kum sonra rüzgar alır onları götürür
Neuzun sürectir bu sürec senden ne cok sey gider kum tanesini rüzgar götürene kadar tam iylestim artık iyim derken göjten göktası düser gibi ansızın bişeyler acıtır gene seni mesela bu sarkı sözleri
bana hersey seni hatırlatıyor
gökyüsünde günes o gözlerini
catlayan topraklar hasretini yakılan her ates bitmes sevgini
bana hersey seni hatırlatıyor
sonra silkinirsin kendine gel dersin
Herseye ragmen sabah güleryüsle uyanıp gökyüsünde duran umuda bakarsın kafanı kaldırıp :)