Hevenk Üzümü

Asla dedim;
Ben terse şıra saramam ne zaman? Yüzümüzden acılar kopar dayanırım derdim! Hiç öyle değilmiş kara gözlüm, öyle değil mahmur bakış sanki damarlarımdan kan çekildi. Ökse otlarına sargın bakışlarım, hiç dinmeyecek biliyorum içimdeki yağmurlar kıyı kentlere mahcup oyuk kirli sakalım bir sevdanın yüzü solgun, bir aşk boğuldu koru mezarlığında kimsesiz, derin uçurumlarda ellerimle sardığım dualar...
Yaygın kanı şu ki; zindana kanaviçe örüyor deliler, bir ağacın gölgesi mutluluk vermiyor artık dallarında çocuk cıvıltılıları çile dolu kaldırımların girdabımda eski resimler gizli, şükür sarayları tarumar zeytin ağacı saçlarını salkım yapmış toprak aralarına,hevenklere kan oturmuş üzüm şırasından...
Ne acı şeydir bir acı için soteye yatmak ve duvarlara ağlamak gözyaşlarını saklamak derin bir fanusun içine sığar gibi acılara sığmak, kaç yıl oldu? Bilmiyorum ve gideli kaşlarım rüzgarda gül kurusu geceler diken oldu yastığa, sövmedim sevdim en derin kuytularına kadar hayatı asla isyan yok bayrağımın renginde sarı geceler karaya dönse bir mum yaktım süzgün bakışlara...
Parmağım kanasa üzün yaprağı sardım ucuna yansa son sigaramın tütünü yağmur türküleri erken ıslattı tenimi ıslık çaldı rüzgâr tüm kapılardan gitme uykusu var buralarda geceden kalma şarabın tortusu...
Akılsız başı bir hevenk üzüme yatırdım bu akşam, soluk benizli rüyaların ilk adamıyım sanki madalya takacaklar eğnime, biri çaresi bulundu dedi acıya biri teraziye herkes yükte hafif pahada ağır öfkelerini kusacakmış kefeye...
Gelen itirazlara alınmam belki de sevda hasatları bitti gönülde ektiğimiz, yarım kaldı çocuk gülüşleri bilmiyorum bildiğim eksik kalmak hayatım boyunca düzlemde, evrende dallarına bal uçuşmaz ve kervan geçmez ahşap evlerde...
Helal desem hakkım helal olur mu? Acaba gün aymazlığında dilensem taze dalların yemişlerini vallahi yüzüm kızarır karayemiş gibi, kızılcık gibi şimdi boş konuşmaları geçtim özüme anı çalıyorum resimlerden...
Yine bana döneceksiniz der gibi...
Hevenk boylarında kimsesiz/