Hissetmek ve Yaşamak

Duygular vardır. Çeşit çeşit. Hayatımızın türlü dönemlerinde hissederiz. İnsanı insan yapan duygular.

Tarifleri değişkendir. Kaç kişiye sorarsanız sorun, farklı yanıtlar alırsınız. Farkı yaratan; yaşanış şekilleridir. Tariflemeyi yaptıran da aynı şeydir; yaşanış şekli.

Serttir bazıları. Öfke, kızgınlık, kin, nefret, intikam, vs. Kimi yaşarken; etrafına, karşısındakine zarar verir. Kiminin zararı kendisinedir. Kimi; yıkar, döker. Kimi; sadece söyler.

Ne kadar farklı olsa da yaşanışı ve tarifi ile ortaya serilişi aynıdır duyguların: Kelimeler ve davranışlar. Söylemek ve yaşamak-yaşatmak.

Seni seviyorum.

Kelimelere dökülüş şeklidir, sevginin. Fiziksel varlığıdır, bir anlamda.

Kulak, duyar.
Ten, dokunur.
Gece, yaşanır.
Gündüz, paylaşılır.

Ya yürek?

Yürek, hissetmek ister. Fiziksel görüntü yetmez, yüreğe. Fiziksel yaşamak, hissettirmez yüreğe. Yaşamak ister. Yaşatılmak ister.

Seni seviyorum'u duyamaz yürek. Kulağı yoktur.

Dokunamaz, tensizdir.

Her yürek, farklı çarpar diğerinden. Her yürek, farklı hisseder bir başkasından. Her yürek, farklı beslenir, farklı doyar.

Kolaydır, 'Seni seviyorum' demek.

Zordur, yaşatmak.
Zordur, hissettirmek.
Zordur, yüreğe anlatmak.

'Seni seviyorum' dediğinde insan, kendi yüreği yapamıyorsa sevdiğinin yüreğini...Zordur.

Dil, anlaşır. Ten, uyuşur. Zaman, paylaşır.

Yürek, tamamlamamışsa varlığını bir başka yürekle...
Yürek, bulamamışsa kendini bir başka yürekte...
Yürek, anlamamışsa...
Hissetmemişse...
Issız kalmışsa...
Sessiz kalmışsa...

Anlamını yitirir, bütün kelimeler.

İşte bu yüzdendir ki;

Hep bir gideni olduğu için; her aşkın bir kalanı vardır.
Hep bir biteni olduğu için; her aşkın bir yalanı vardır.