Hoş Geldin Sefa Geldin Kar

Çok beklettin bu sene. Ben evde havuç saklıyordum oysa o güneşi görünce eriyen adamın burnuna estetik ameliyat yapmak için. Evde havuçlar çürümeye yüz tutmuştu neredeyse. Kömürü de aşıracaktık komşunun gecekondusundan. Geç de olsa yurdumuza, çocuklarımın rüyasına, ruhumuza, saçlarımıza, kaşlarımıza, atkımıza, eldivenimize hoş geldin beyaz güzellik. Her ne kadar bu sözü çok sevmesem de ''Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu birinciliği beyaza verdiler.'' Özdemir Asaf. Beyaz uzun zaman bu birinciliğini kaptıracak gibi görünmüyor...







Yurdumun doğusu ve güneydoğusunda bol bol vardır beyaz güzellikler. Başta Palandöken, Sarıkamış ulaşımı zor olsa da batıdaki kayak merkezlerine nazaran sanırım daha hesaplı. Yumuşaktır kar, yağmura göre, her ikisi de rahmet olarak anılsa da ben her ikisini de sevsem de kar bir adım öndedir yine de gönlüme yıldırım gibi girme konusunda...







Ne kadar sükse yapmıştı o genç yakışıklı çocuk Kerim Tekin o şarkısıyla ''Kar beyazdır ölüm ellerinden gülüm.'' derken. Uçup gitti karların beyazları gibi ahrete, geride bir dolu hüzün ve acı bırakarak...







Bir gün kızak kayarken araba çarpmıştı bana çocukluk zamanlarında. Kaç kere yere kapaklandığımın sayısını bile unuttum. Yaşasın eldivenler, her ikisine de tabi ki sözüm; hem deri hem de nenemin ördüğü yün eldivenlere. Ah bir de o kömür sobasının üstünde pişen kestanelerin güzelliği ve kokusu yok mu, hâlâ damağımızdadır tadı...







Yalnız bu kar bana en büyük kıyağını ta seneler önce yapmıştı onu hiç unutamıyorum. Sabah dolmuş durağına koşa koşa giderken düştüm ve ayağım kırıldı. Eee bunda ne var diyeceksiniz? Ne var olur mu? Bir ay işe gidemedim ve o işe gidemediğim bol bol zamanlarda ev de çok sayıda kitap bitirmiştim. Karların ve buzların bana yaptığı bu kıyağı hiç unutabilir miyim? Hoş geldin, sefa geldin kar hem yurdumuza, hem de yüreğimize. Hepinize en derin sevgi ve saygılar yine...