İhtiyarlıyor muyum Ne

Elliyi devirdik Allah'ın izni ile, koşar adım altmışlı yetmişli yaşlara doğru gidiyoruz. Ben maraton koşusu hızı ile gittiğimizi sanıyordum, ama yüz metreci Hüseyin Bolt'un hızı ile gidiyoruz adeta; onu bile geçeriz belki çok zorlarsak kendimizi. Ne zaman geldik bu ellili yaşlara yahu şaştım kaldım. Bazen sokakta rastladığım tıfıl tıfıl bebeler amca şu topu atsana diyor, benim de içimden onlara ''Amca senin babandır.'' diyeceğim geliyor; ama diyemiyorum, büyük ihtimalle babası da benim yaşımdadır...



Bazen yorgunluktan televizyonun karşısında uyukluyorum. Uyuduğum zaman hanım ve çocuklar tembihlidir, beni kaldırmazlar üstümü örterler öyle uyur kalırım orada. Düşünüyorum rahmetli babamda ara sıra uyurdu televizyonun karşısında. Allaha şükür kalp ve beyin hatta ve hatta omurilik soğanı iyi durumda sayılır.



İnanmazsınız askerde iken çıta gibiydim çıta. Uzaktan düşmana göster göster geri çek o hesap yani. Şimdi de savaş çıksa geri adım atmayız evelallah ama çıta gibi civan gibi gençler varken bizi herhalde geri hizmetlerde kullanırlar. Kurtuluş Savaşı'nda nice dedelerimiz, ninelerimiz vatan için savaşmadılar mı; hem de canları pahasına...



Yine çok şükür araba kullanırken de hala reflekslerim iyi sayılır. Nereden biliyorsun derseniz, daha insana çarpmayı bırak kedi bile ezmedim. Belki şehirlerarası yollarda cama bir iki kuş çarpmıştır. Onlara da ben çarpmadım, onlar gelip bana çarpmıştır hem vallahi hem billahi, adı üstün de işte kuş. Ama siz yine de kimseye kuş beyinli demeyin, alınırlar sonra...



Bazen bilgi yarışmalarında gözleri velfecri okuyan gençleri görüyorum, baştan bayağı hoşuma gitseler de sonradan saman çöpü gibi gözümden düşüyorlar. Sunucunun sorduğu basit bir soru ''Ya arkadaşım bunu nasıl bilemezsin ortaokul bilgisi bu, bunu da bilemiyorsan bu yarışmaya niye katılıyorsun ki, yürü git işine'' dediğimde oluyor yarışmacılara...



İyi bir uzun mesafe koşucusu olurdum eğer gençlikte biraz üstümde durulsaydı bu yeteneğimin. Öyle arkadaşlarla yaptığımız koşularda alır başımı giderdim. Şimdilerde ancak yavaş tempoda koşular ile orta tempoda yürüyüşler yapabiliyorum, buna da şükür ya onları da yapamasaydım. Bazen benden yavaş yürüyenlerin yanından geçip giderken de pöh pöh bir havalara sokuyorum kendi mi ki sormayın gitsin...



İnsan hissettiği yaştadır derler. Öyle tanıdıklarım var ki otuzlu kırklı yaşlarda ama ruhları eskimiş, hayattan fazla beklentileri yok sanırsınız yetmiş yaşlarında. Tersinden de bakarsak, yetmiş seksen yaşlarına gelmiş, ama esprisinden, neşesinden bir şey kaybetmemiş, yerine göre çocuk ile çocuk, delikanlı ile delikanlı, olgun insanla olgun, görmüş geçirmiş adam gibi adamlar da var...



Az buçuk saçlarımda beyazlıklar başladı, daha henüz şakaklarımda, üst tarafta da siyahlar var. Her ne kadar siyah beyaz görüntü versek de yine de Beşiktaşlı da değiliz, Cimbomlu'yuz en sarı kırmızlısından. Tabi ki işin şakası, yurdumuzun her kulübü başımızın tacıdır...



Bazı zamanlar Belediye Otobüsleri'nde delikanlılar yer verecek oluyor, ''Otur oğlum otur ben birazdan ineceğim.'' diyorum. Erkekliğe halel getirmiyorum. Kendim oturuyorsam, benden yaşlı olanlara da yer vermeye çalışıyorum, eee çakılmasın ihtiyarlığımız. Herkesin bildiği bir atasözüdür, söyleyince hemen bileceksiniz ''Kurt kocayınca kuzuların maskarası olurmuş.'' Rabbimizin biz de bir emaneti var zamanı gelince geri vereceğimiz, Allah çoluk çocuğun maskarası olmadan emanetini layıkıyla vermemizi nasip etsin inşallah. Yine bir bilge demiştir. ''Dünya Bir gündür o da bu gündür.'' Neyse boş verin ihtiyarlığı, tekrar söylüyorum ''İnsan hissettiği yaştadır.'' Hayata ve insanlara gülümseyin. Hepinize en derin sevgi ve saygılar...