Kadın Olmak

Kadın olmak zor degil zorun zorudur. Baharın gelmesini beklerken dört gözle, kara kışın kapıya dayanıp kazma kürek yaktırması gibidir mesela.

Avazın çıktıgı kadar bağırsan da, kimseye sesini duyuramamak, duyanların da pişkinlikle duymazlıktan gelmesi gibidir kadın olmak. Kendi dünyanda fırtınalar koparken, başkalarının hayatına küçük bir tebessümle gülüp geçmek  gibidir mesala.

Aç olduğu halde tokluk hissetmektir, yani açlığa toktur onlar ona alışmışlardır ve hep böyle yaşamışlardır.

Kadın olmak zor degildir, zorun zorudur. Tutsak olmaktır bakışlara, en güzel yemeği de yapsa, bunun tuzu yok bunun yağı çok gibi sudan bahanelerle azarlanıp  hor görülmektir mesala. Bazen suçsuz oldugu halde suçlu gibi davranılmasına da alışmış ya da alıştırılmıştır artık.

"Oğlum yemegini ye, derslerine geç kalma!" dese çocuğundan fırça yemektir örneğin.

Kuaföre gitse bir dert gitmese bir dert.

Çalışsa bir dert çalışmasa bir dert.

Okusa bir dert okumasa bir dert.

Evlense bir dert boşansa bir dert.

Güzel olsa bir dert çirkin olsa bir dert.

Konuşsa bir dert sussa  bir dert.

Yani dertler mesken tutmuş sanki yüreklerini. Anlatsalar bir dert anlatmasalar bir dert.

Kapanırlar, derler ki: "Hiç yakışmamış, hepsi yaşlı teyzelere benziyor."

Açıklara, derler: "Sizlerin sayesinde hepimiz yanacağız."

Tanıdığı olsun veya olmasın bir erkekle konuştugunu görseler: "Hele bak şunlara, bunların aralarında kesin birşey var."

Evliliklerinin birinci yılında henüz çocukları yoksa: "Kısır bu kadın, bu oğlanın soyunu kurutacak."

Kadın olmak işte, koskoca bir deryada bir damla su olmak gibi... Beyaz koca bir sayfada küçücük bir siyah nokta gibi; yalnız, sessiz ve eceli misali silgiyi bekleyen...

Ateşi, maşa olarak  elleriyle tutmak gibi...

Cümlenin hep öznesi gibi görünse de, aslında hep yüklemi olmaktan kurtulamaması gibi...