Kınık

Kınık kaynak bilirsin,gözyaşı kaynağı,.adamakllı ve dikenli..
Geçtiği her yola batırdı dikenini.

Ağlayamanlar kaptı hançeri,ağlayamayanlar çekti gönderi..
Kınık yemin etti saklanmaya
Hey! be heybetli kınık neredesin?...
..
Ben oniki sülâlenin vefa iplerinden kopmuş,taş kesilen bağırların çığlıklarında buz tutmuş,aç kalmış atının yularına ortak olmuş kendi çapımda belki ama sürekli kahraman!
..
Kınık ateşten bir oktu,hedefini kestirmiş pusuda yatıyordu.
Heybetli koca kınık zaten heybetliydi de şu zavallılardan ne istiyordu?
Anlaşılıyorduki bizim Kınık'a yetmiyordu bu nicelik.
Biraz delimtrak olmakla olmamak arasIndaydı,kaynadımı akardı ateşi odunsuz yanardı.
Kınık ne kadar tepe varsa oydu,ne kadar giz varsa kendisiydi,aranıp bulunmak isterdi.
Varsın kimse bulamasın hadi..

..

Sen deli kınık neler çektirdin bize.
Yazın yok kışın yok,iyiden iyiye dermanın yok.,
Dünya senle dönmekle,insan senle ölmekte....
Kınık yaşlıydı,çok bilgeydi sonra ne yer ne içerdi.
Bir insan yılı yaşadıkta seni arayıp bulamadık,şimdi o kadar daha yaşarız da peki ama
bu sorunun cevabını bulurmuyuz?
Hey! koca Kınık yağmurunda az ıslanmadık.
Taktık tabanları motora,çamur oldun az yuvarlanmadık.
Heybetin masallara konu oldumu bilmem.
Ama bilirim seni görseler muhabbetlerin ihtişamı,hayallerin şahı olacaksın.
...
Şimdi Kınık koyda,zorda,günümüz adıyla depresyonda.
Çok pişman oldunmu bunca yıl saklandığına?.
Korktunmu intikamdan?
....
Kınık yeşilin korkulu görkeminin bir yerlerinde yaşıyordu,gece gündüz orda saklanıyordu.
Taa ki biri eline kazma kürek alana kadar.
Damarına basılıp,hiç yakından tanık olmadığı bu manzaraya şaşkınlıkla açılan gözlerle karşılaşana kadar ..
Kınık acıyla kendinden geçerken kendini ele mi verdı?
Hayır!
Sende bilmiyorsun ucu bucağı yok bu varlığın.
...