Kıyamet Gelmişte Haberimiz Yok

Yaşayamadan, hırs, intikam, nefret karmaşasına kapılmış gidiyorsak ve artık aşka inananlar elin parmaklarını geçmiyorsa; hala bir son beklemek ne safça bir eylemdir!
Acılarımızın sebebini anlamadan yaşıyorsak, kaderin döngüsüne itiraz ediyorsak, çekilen her eziyeti bela sanıyorsak, biz zaten sondayız demektir.
İçimizde birilerine karşı nefret ve öfke taşımaya devam ettikçe, kendi kıyametimizi yaşamış oluruz. Her ne olduysa, her ne yaşandıysa, mutlak bir sebebi olduğuna inanmadan, bu yüklerden kurtulmak mümkün değil. Sırtımızda taşıdığımız bu ağırlıkları atmadan da, hayatın anlamını kavramamız çok zor.
Aşk kendini ispat etmeye çalışırken, tüm gücümüzle ona inanmamaya devam ediyorsak; yaşadığımız ilişkilerin sorumlusu olarak hep karşımızdaki insanı suçluyorsak, değişmiyor ve inatla en iyi halimizin bu olduğunu savunuyorsak, daha ne kıyameti bekliyoruz? Geldi ya!